Terugkeer naar het leven

In Te Boelaarpark brak de top van een grote beuk af. Politie en brandweer kwamen ter plaatse en zaagden onmiddellijk nog enkele andere bomen rondom af. Eerder in de vakantie was er een tak van een boom gevallen, op een afdakje van de school. De boom is op de stronk na, geliquideerd.

Ik moest terugdenken aan de workshop van de organisatie Timotheus die ik in de vakantie volgde: “Ons weer verbinden met het levensweb.” Deze workshop was gebaseerd op het boek “Terugkeer naar het leven” van de Amerikaanse Joanna Macy. Bedoeling was gevoelens van onmacht voor de teleurgang van leven en natuur om te buigen tot creatieve inzet. Op een zaterdagochtend stond ik met een aantal mensen van uiteenlopende leeftijd in een oud klooster in het Pajottenland. De eerste sessie was het achterliggend bos op een andere manier te ervaren. De helft van de deelnemers kreeg een blinddoek en werd geleid door de andere helft. Ik lette inderdaad meer op geluiden en geuren. En ik voelde het bos ook als mijn begeleider even onachtzaam mij door netels liet stappen. Cursusleidster Heleen ter Ellen vertelde dan dat als we onze pijn voor de wereld ontkennen, we ook onze kracht tot heling ondermijnen. En gaf als opdracht om in de natuur iets te zoeken dat symbool kan staan voor het verdriet. Dat leidde naar de volgende sessie waarbij Ter Ellen een andere kijk op ecologie gaf: “Diepe ecologie beschouwt de aarde als een levend systeem waarbij alles verbonden is en van elkaar afhankelijk is. Wat niet hetzelfde is als ecologische problemen oplossen in het voordeel van de mens”.

Vooral aan dat laatste moest ik denken toen ik zag hoe uit preventieve veiligheidsmaatregelen de brandweer met een kettingzaag doorheen de kruinen van de bomen manoeuvreerde.

Titel = boek van Joanna Macy