De studenten zijn gejost en de zwakke leerlingen zullen gesjareld zijn

We kwamen Merel Defillet al enkele keren tegen op deze blog: als scoutsleidster, als supporter voor de Rode Duivels, als staker,… Onlangs schreef ze een open brief en zette hem op haar facebookpagina. Een merkwaardige brief waarin ze vertelt over een minder prettige ervaring op de hogeschool. En waarin ze ook een suggestie doet naar het onderwijs om zwakke leerlingen te ondersteunen zodat ze niet voortijdig uitvallen. Enfin, lees even mee:

De studenten zijn gejost en de zwakke leerlingen zullen gesjareld zijn.

Toen ik mijn studies aan de hogeschool begon twijfelde ik tussen 2 opleidingen: lerarenopleiding en orthopedagogie. Uiteindelijk werd het orthopedagogie. Als ik deze studie beëindigde en mijn bachelorsdiploma behaalde, bleek mijn zin om les te geven best nog levendig. De banaba  ‘zorgverbreding in het onderwijs en remediërend leren’ werd aangeboden als de richting voor de orthostudenten die toch in het onderwijs wilden werken. Zorgjuf, zorgcoördinator en zelfs leerkracht want je kreeg een bewijs van pedagogische bekwaamheid. Ik had er een extra studiejaar voor over.

Het was een donderslag bij blauwe hemel toen wij nog tijdens het academiejaar te horen kregen dat deze richting bij nader toezien toch niet zo geschikt was voor orthostudenten. Het bewijs van pedagogische bekwaamheid dat we zouden krijgen zou volstaan om te mogen werken maar ook niet meer dan dat. Wij zouden, als we al aangenomen werden om les te geven, geen anciënniteit krijgen. We zouden ook als eerste ontslagen worden als er een overschot zou ontstaan van mensen met een lerarenopleiding. Wie toch graag in het onderwijs wilde, moest een flextraject volgen. Omdat wij al over een bachelorsdiploma beschikten kon deze opleiding in twee jaren in plaats van drie gevolgd worden.  Het algemeen gevoelen bij mijn 70 collega orthostudenten was dat we serieus gejost waren door de hogeschool.

Toch is er een hele goede reden om mensen met een technische bachelor orthopedagogie in het onderwijscircuit te houden. Niet alleen omdat de volgende jaren steeds meer leerkrachten nodig zullen zijn, zoals de media stellen. Maar vooral omwille van de beleidskeuze voor het inclusief onderwijs. Dit inclusief onderwijs wil kinderen met speciale noden opnemen in het reguliere onderwijs en ze een onderwijsparcours laten afleggen zoals hun leeftijdsgenoten. Mensen met een lerarenopleiding zijn opgeleid om een pedagogisch verantwoord onderwijs aan te bieden. Technische orthopedagogen zijn dan weer opgeleid in het herkennen van en omgaan met leerzorgen. De kritiek op ons onderwijssysteem is dat het een performant systeem is voor leerlingen die hun plaats vinden. Maar dat het tevens een systeem is met een hoge uitval. Het is een open deur intrappen te stellen dat het vooral de zwakkere leerlingen zijn die als eerste tuimelen. Om die op te vangen heb je meer nodig dan enkel pedagogische modellen. Als er geen aangepaste aandacht gaat naar de kinderen met leerzorgen zou het hele inclusief onderwijs wel een maat voor niets kunnen worden. Waardoor de zwakste leerlingen gesjareld zullen zijn.

O ja, ik wacht nog op een voorstel van de hogeschool waarin ze een oplossing bedenken voor een quasi verloren jaar. Waarin het belang van de student primeert op het belang van het instituut.

Merel Defillet

Krachtig briefje dat enkele pertinente vragen oproept. Waarom worden er geen orthopedagogen in het onderwijs ingeschakeld? Zeker in het kader van de discussie over het inclusief onderwijs. En waarom worden voor zorgtaken al te gemakkelijk naar oude uitgebluste leerkrachten gegrepen? Of ook: waarom bieden hogescholen banaba's aan die niet voldoen aan vooropgestelde verwachtingen?