Aan media-aandacht heeft Borgerhout de laatste tijd geen gebrek. Op DeWereldMorgen.be ("een gratis nieuwswebsite die eigenzinnige visies op en dieper gravende analyses van de actualiteit biedt") verscheen van de week een opiniestuk dat inderdaad een eigenzinnige visie ventileerde over allerlei hoera-artikelen over onze buurt.
Er staat jammer genoeg één ding in dat gewoon niet waar is. Copy/paste:
De geschiedenis van de wijk wordt daarom herschreven tot een sprookje. Zo was er in den beginne absoluut niets om over naar huis te schrijven in Borgerhout, tot de komst van de messias van Bar Leon2. Die zorgde voor een “wederopstanding”, waarna iedereen lang en gelukkig feestte.
Iedereen, behalve de buurjongens die tijdens Muziek in de Wijk mama’s thee en koekjes verkochten, en dat met de komst van de bar niet meer mogen. Het toekomstig ondernemerschap zo in de kiem smoren heeft wel wat weg van monopolisering. Wat vindt de zelfverklaarde “katalysator” van de wijk daarvan? De “hangjongeren”, door wie het Krugerplein “geplaagd” werd, mogen alvast blij zijn dat ze alleen uit de markt geweerd worden en niet als ongedierte verdelgd worden. Alles moet tenslotte wijken voor de “übervolkse gezelligheid".
Trouwe lezers van deze blog weten dat ik al heel lang kritisch sta tegenover mediahypes die de opwaardering van de buurt toeschrijven aan de horeca (voorbeeld), maar dit slaat nergens op.
Al een jaar of tien organiseer ik Muziek in de Wijk op het Krugerplein, en ik ben dus ook verantwoordelijk voor het thee-gebeuren. Al zolang als MidW bestaat mogen buurtkinderen thee verkopen. Dat is altijd zo geweest en dat zal altijd ook zo blijven. De schrijvers baseren zich op een niet nader genoemde bron uit de buurt, maar ik ben bron nummer 1 en ik verklaar bij deze dat het klinkklare nonsens is.
Zo.
Muziek in de Wijk op het Krugerplein vindt dit jaar plaats op de zondagen 10, 17, 24 en 31 juli. Ik ben op dit moment druk bezig met de voorbereidingen. Iedereen welkom.
foto: Muziek in de Wijk 2003, door Simon Mortelmans
