'epic fail'

Even iets over mobiliteit. Gewoon omdat dat actueel is. Dat mag soms ook. Maar eerst over vroeger. De foto hierboven is een plaatje uit 1958 en is genomen in de Prins Leopoldstraat. Op de achtergrond ziet u de Turnhoutsebaan.

Dit was de tijd van Koning Auto. De infrastructuur van Borgerhout werd toen helemaal afgestemd op een vrije baan voor automobilisten. "NU is het een lust om door de vernieuwde straat te rijden" schreven de bevoegde instanties indertijd over deze straat. Die tijden zijn veranderd, maar dat is nog niet helemaal doorgedrongen tot het huidige stadsbestuur. Ondanks een massale demonstratie. En ontwikkelingen in de rest van de wereld, waar de auto plaats ruimt voor fietsers, voetgangers en openbaar vervoer.

Er kwam een heleboel kritiek op de meest recente verkeerscampagne van de stad Antwerpen die vooral met de vinger wijst naar fietsers en voetgangers (die bezwaarlijk beschuldigd kunnen worden van doodrijdersgedrag).

Het stadsbestuur steekt nu een klein handje in eigen boezem: op de website van de stad werd een lijst van voornaamste oorzaken van ongevallen gegeven waarvan nadien moest worden toegegeven dat die oorzakenlijst niet gestaafd kon worden met bestaande onderzoekscijfers. 

Een 'epic fail' heet dat dan. Misschien is de totale visie op mobiliteit een 'epic fail'?

Zou dat ook kunnen?

Lief ende leid

Zo'n trouwboekje, een paar maanden geleden had ik er nog zo een, zo'n boekje dus: daar zit een hele wereld achter.

Ik begin met de linkerpagina van het bovenste plaatje. Daar staan wat adressen. De Hofstraat en de Leopoldstraat (en met potlood daaronder Koolstraat). Door de jaren heen hebben er wat verhuizingen plaatsgevonden vermoed ik. De Hofstraat heet tegenwoordig trouwens Vinçottestraat (situatie anno 1898).

De rechterpagina zegt dat op 20 augustus 1892 Josephus Hellemans (1870 - 1908) in het huwelijk trad met Catharina Menten (1871 - 1926). Josephus was een flik, hij is hier te zien op een foto uit 1895.

Oud zijn ze allebei niet geworden. En dat geldt helemaal voor 3 van de 5 kinderen. Christianus (1892 -1913) bijvoorbeeld. Die werd trouwens 2 maanden na het huwelijk geboren, dat kon toen nog allemaal.

Maar ook de tweede, Fransiscus (1894 - 1912) heeft de pensioengerechtigde leeftijd niet bereikt. En nummer 5, Joesephus jr. (1900- 1918) ook niet. De nummers 3 en 4 hebben geen sterfdatum achter hun naam staan.

Ik neem aan dat ze nog lang en gelukkig leefden.

met dank aan Staf Hermans

Vermeulenderwijs

Dit is een foto van een processie. En op de achtergrond is een gevelreclame te zien van de firma Vermeulen-Fransen. En die waren toen gevestigd aan de Prins Leopoldstraat nummer 100 in Borgerhout. Tot zover de feiten.

Geen idee of de foto daadwerkelijk getrokken werd in de Prins Leopoldstraat. Nummer 100 bestaat tegenwoordig geeneens meer in die straat.

De naam Vermeulen dan? Die kwamen we hier op deze blog al eerder tegen, maar dan als de koffiebrander (in de Borsbeekstraat), als de architect (in de Kattenberg) en als de beeldhouwer (hoek Appelstraat/Oudstrijdersstraat), maar dat zijn dus allemaal andere Vermeulens.

Er moet dringend een nieuw Dossier Vermeulen geopend worden.

Keep watching the skies

Op het dak van het Technisch Instituut Borgerhout verschenen vroeg 'jaren '70 deze antennes.
Het betrof een ontvangstinstallatie die het mogelijk maakte om audiovisuele signalen op te vangen die door satellieten werden uitgezonden.

"En dan?" hoor ik u denken... Wel, we spreken dus over vroeg jaren '70, toen we nog schrik hadden van computers (en recente voorbeelden geven onze voorouders wel gelijk), we enkel Brussel Vlaams kenden en nog niet iedereen een vaste telefoon had. Het waren andere tijden.

Had ik trouwens al gezegd dat de installatie werd gebouwd door leraars en leerlingen van den TIB?
Niet alleen dat, maar de enige vergelijkbare - en technisch blijkbaar inferieure - installatie bevond zich in het KMI. Wat er met deze installatie is gebeurd, daar hopen we het antwoord op te vernemen.


En ik weet nu ook al dat één of andere zuurpruim zal zeggen dat Borgerhout nu vol satellietontvangers staat.

Titel : komaan...

Bron en foto : Nieuwsblad, 1972 of daaromtrent.

Twee huisjes in een straat... (3)

Wat verschijnt, verdwijnt...

Foto 1 toont arbeidershuisjes in de Prins Leopoldstraat 88-90. Langs buiten lijken ze nog piekfijn in orde. We weten echter niet hoe het binnen gesteld was. Misschien wel zoals deze plek...

Wat er ook van zij, in 1973 werd een bouwvergunning uitgereikt om op deze plek een appartementsgebouw op te trekken, uitgerust met alle - voor die tijd - modern comfort. En verdwenen de arbeidershuisjes.

Foto 1 : Felixarchief inv.nr 1400#224
Foto 2 : eigen werk

Make my day

Wat doet een mens op een verkiezingsdag? Eerst gaan stemmen natuurlijk (een beetje wegens verplicht), en daarna onverplicht naar de opendeurdag bij Ward De Beer, en daarna - wederom onverplicht - met de buren naar de uitslagen gaan kijken in Bar Leon.

En toen werd het gezellig.

A Real Mother For Ya

Zondag 25 mei is de dag van de Moeder Aller Verkiezingen, maar nog veel belangrijker: de opendeurdag van de Moeder Aller Muziekateliers in Borgerhout. Vanaf 13.30 uur, allen daarheen, het is een burgerplicht.

Onzea

Bericht uit de mailbox: "De van oudsher bekende papier- en schoolgeriefwinkel van Onzea verhuist naar de Lage Kaart in Brasschaat (of all places). De drukkerij blijft in Borgerhout."

Weer een monument minder, was de titel van het bericht. En daar ben ik het volledig mee eens.

Bonusklik: drukwerk.

Schatten van Deurne: deel 2: Instituut Ternick - T.I.B.

Vorige maand brachten we hier het nieuws van de nieuwe webstek “Schatten van Deurne”. Een webstek met prachtige foto’s over het vroegere Deurne. Omdat sommige foto’s ook verbonden zijn met de geschiedenis van Borgerhout, beloofden we een vervolg op het kennismakingstukje.

Vandaag tonen we de foto van het weeshuis Terninck aan de Van den Hautelei in Deurne Zuid. Een gebouw dat als weeshuis en bijhorende school opgetrokken werd in 1910 – 1911 door de Fundatie Terninck. Deze stichting is genoemd naar kanunnik Christiaan Terninck (1667 – 1745). Zijn familie was gefortuneerd maar na Christiaan waren er geen onmiddellijke erfgenamen. De kanunnik heeft het familiefortuin aangewend voor het onderwijs van kansarme kinderen. Op de foto zie je 43 weesmeisjes voor de nieuwe instelling. Dank zij heemkundige Mandus Sprengers kennen we de verdere geschiedenis van het gebouw. Het verhaal werd in 4 delen gepubliceerd in ’t Vliegerke, het buurtkrantje dat maandelijks verspreid wordt in de buurt van het vliegveld.

Het gebouw kent 4 fases. Zoals reeds gezegd werd het  gebouw geconceptualiseerd als een weeshuis. Van 1952 tot 1962 biedt het gebouw onderdak aan de vzw Sociale Familiezorg die de opleiding tot gezinshelpsters aanbiedt. In 1962 wordt het gebouw aangekocht door het Vrij technisch Instituut Borgerhout. De school aan de Prins Leopoldstraat kent zoveel succes dat ze moet uitbreiden. En zo wordt dit stukje Deurne ook een beetje Borgerhout. In de Deurnese poot van het T.I.B. wordt les gegeven aan de eerste 3 jaren van het middelbare onderwijs. In 1999 gaat het V.T.I.B. op in het Technicum Noord-Antwerpen. Het gebouw in Deurne wordt opgekocht door de stad Antwerpen die er een ontmoetingscentrum in onder brengt. Met als naam: “den Tip”. Maar ook dit liedje is zo goed als uitgezongen want vorig jaar viel de beslissing om in het gebouw vanaf 2014 weerom een school onder te brengen. De districtsraad van Deurne stelt voor om de naam “Den Tip” voor de nieuwe school te behouden.

Foto: Jan Pandelaers

Vogel

Trekvogels zijn vogels die in de herfst naar Zuiderse oorden trekken omdat daar een overvloed aan voedsel is. Vogels zoals de zwaluw of ooievaar of grauwe vliegenvanger. Standvogels dan weer zijn vogels die hier blijven rondfladderen. Zij gokken er op om voldoende eten te vinden om de donkere winter te overbruggen. Denk maar aan merel, mus of bonte specht, zowel de grote als de kleine. Maar soms komen zij bedrogen uit. Dan is de winter zo guur, ligt de sneeuw pakken hoog of is alles hard bevroren. Dan rekent het gevederde volkje op ons. Strooi wat zaden, brood, een vetbol, eventueel wat restjes van rijst of ongezouten aardappelen,… in een voederhuisje.

Voederhuisjes?? Dat brengt mij bij volgend berichtje: In de panoramazaal van de Boerentoren had een officiële overhandiging van voederhuisjes voor vogels plaats. De 200 voederhuisjes werden het voorbije schooljaar door jongeren uit het deeltijds beroepsonderwijs van Het Keerpunt in de Leopoldstraat in elkaar getimmerd. Deze jongeren worden ingeschakeld in technische projecten binnen het culturele en sociale middenveld. Ze bouwen mee aan decors voor theaters en opera, tentoonstellingsbouw, renovatieprojecten en zo veel meer. Op deze manier doen ze ervaring op en veroveren ze hun plaats in een uitgebreid netwerk.

De voederhuisjes werden gemaakt in opdracht van Argus, het milieupunt van KBC en Cera. Na de overhandiging in de panoramazaal van de KBC-toren werden ze verkocht aan de werknemers van KBC en Cera tegen productieprijs. In een oogwenk vlogen ze allen de deur uit. Hilde Van den Berge, communicatieverantwoordelijke van Argus, was tevreden. “ Goed nieuws voor de leerlingen en voor de vogels deze winter.” lachte zij. 

Dat brengt mij op een idee. Waarom dit projectje niet eens overdoen voor de lezers van deze blog?

Titel = lied vanTim Visterin

Na de pauze zijn we terug

Een lege vlakte in de Prins Leopoldstraat, vroeger zag het daar ZO uit en straks wordt ANDERS.

Een momentopname dus.

Voor gebladerde koeken

Ooit waren er dingen te koop in de Prins Leopoldstaat nr. 22 ("Een nieuw produkt, Bebofix, beter bestaat er niet voor gebladerde koeken"). 

Dat was vroeger. Toen je nog een dwerg van Walt Disney kon lenen voor je advertentie, zonder copyright-gezeik aan je gebladerde koek te krijgen.

Tegenwoordig ziet nr. 22 er eigenlijk best normaal uit.

(bonusklik: nr. 22 in het rijtje)

Glazen bol

Prins Leopoldstraat. En dan gaat nu vooral over de witte, meest linkse huizen op de bovenste foto (1980). De onderste twee foto's zoomen in op de situatie van afgelopen zondag.

Want ze gaan dus tegen de vlakte. Even in de glazen bol kijken: zó gaat het worden.

bovenste foto uit het archief van het Agentschap Onroerend Erfgoed

Exit... Stage Left

Zij-ingang dan wel nooduitgang van De Roma in de Prins Leopoldstraat, 1980 / 2013. Zie ook hier.

bovenste foto uit het archief van het Agentschap Onroerend Erfgoed

Zondagsuitje

Omdat het a.s. zondag toch rotweer wordt: muziekatelier Ward de Beer in de Prins Leopoldstraat houdt opendeurdag.

Vanaf 13.30 uur, met concertjes van leraren en leerlingen, muziekinstrumentenmarkt, workshops etc. Een traditie. (website)

Leopoldville

Twee plaatjes van de Prins Leopoldstraat in Borgerhout, in 1980 en eergisteren. Op de bovenste foto bij nummer 26 hangt een papier voor het raam "Uit de hand te koop". Op de onderste foto is nummer 20 in de aanbieding (immo). 

Tussen de twee plaatjes door is de straat heraangelegd. De euforie van de jaren vijftig - toen de kasseien vervangen werden in het kader van het autorijplezier - is onderweg ergens gesneuveld.

bovenste foto uit het archief van het Agentschap Onroerend Erfgoed

Gevonden

Het antwoord op de ingezonden vraag van afgelopen week ("in welke school werkte Carolus (Karel) Nuyts") was eigenlijk heel simpel. Maar daar kwam ik ook pas later achter.

In het boekje Borgerhout in oude prentkaarten (Ferdi Van de Vijver, 1972) staat nl. een foto, met het volgende ondeschrift (met een foutje m.b.t. de naam. Er staat Jan en dat zal wel Karel moeten zijn):

De twaalfde klas van de gemeenteschool uit de Prins Leopoldstraat (nu: Maarschalk Montgomeryplein, HH) in 1930. Meester Jan Nuyts (rechts) werd later schoolhoofd. In het midden zit zijn zoontje Jan Nuyts, die de lei vasthoudt. Hij is de huidige hoofdredacteur van 't Pallieterke, het populaire weekblad.

Dan is dat ook weer opgelost.

Er was eens

In 1980 maakte een ambtenaar een foto van een houten winkelpuitje in de Prins Leopoldstraat (nummer 77). Het is maar goed dat hij dat gedaan heeft, want anders zou niemand nog weten dat het er ooit was. Want is het helemaal weg, niks meer van over.

Het stukje pand aan de rechterkant van de foto's is het hoekhuis met de Oudstrijdersstraat. Ooit was daar een café, het heeft Astoria geheten maar misschien heeft het ook wel bestaan onder andere namen. Nu is het een theehuis, City Café.

Het verdwenen puitje is nu onderdeel van het theehuis, en van alle charme ontdaan.

bovenste foto uit het archief van het Agentschap Onroerend Erfgoed

Herinterpretatie

Voor de afwisseling kijken we vandaag eens naar de toekomst in plaats van naar het verleden. Uit de online promofolder van AG Vespa: “In de Prins Leopoldstraat vervangt AG VESPA twee bestaande, verloederde woningen door drie eengezinswoningen met elk hun eigen inkom aan de straat. De magazijnen achteraan, in het binnengebied worden afgebroken, zo ontstaan er twee grote tuinen, waar de leefruimtes op uitgeven. (…) ONO architectuur inspireerde zich op het klassieke herenhuis, weliswaar door deze typologie te herinterpreteren. Met de gevel in cementpleister en gelakt houten schrijnwerk voegt het gebouw zich in het straatbeeld.”


Bovenste plaatje – van de site - zoals het moet worden, daaronder zoals het er deze morgen bij stond.