The Towering Inferno

In juni 2009 sloot onze buurtwinkel De Toren de deuren. Dat is dus 7,5 jaar geleden. Drie jaar na de sluiting, op 28 juni 2012, schreef ik op deze blog een stukje met de  vraag waarom het toch zo lang duurde voordat de koper van het pand, het Vlaams Woningfonds, in gang schoot. 7,5 Jaar heeft het leeg gestaan, en nu zijn ze er toch aan begonnen.

Beter laat dan nooit zullen we dan maar denken.

De kracht zit in de herhaling

Omdat ik afgelopen week nog eens naar voorheen de winkel De Toren keek, en omdat ik nog eens dacht wat ik 11 maanden geleden (en ruim 3 jaar geleden) al dacht en schreef, en omdat er sindsdien helemaal niks gebeurd lijkt te zijn, hoef ik alleen maar de bijdrage van januari te kopiëren:

In de stad Antwerpen betaalt u een belasting op verwaarloosde of leegstaande bedrijfsgebouwen of bedrijfsruimten. Voor panden aan de straatzijde betaalt u 148 euro per meter gevellengte, vermenigvuldigd met het aantal belastbare bouwlagen.
Op de foto: het magazijn van de voormalige buurtwinkel De Toren. Die sloot bijna 6 (zes) jaar geleden de deuren. De panden zouden zijn opgekocht door het Vlaams Woningfonds. Sinds ongeveer 5 jaar hangen er affiches van Vorm 3 architecten, die blijkbaar opdracht hebben gekregen om er iets mee te doen (zie mijn blogpost van 28-6-2012). Laatst bezocht ik hun website nog eens maar van dit project kan ik geen spoor vinden.

Ik denk dat de twee panden van De Toren inmiddels wel als leegstaand en verwaarloosd gekwalificeerd kunnen worden. De boete zal inmiddels behoorlijk opgelopen zijn.

Meet you in the subway

 

 

.

Een mens heeft soms niets beters te doen dan een wandeling te gaan maken in één van die grote nutteloze werken.

Nu ja, nutteloos...  35 jaar na de oplevering van de ruwbouw zal er om de 7,5 minuut een sneltram door de Reuzenpijp rijden. Mooi afgewerkt station Zegel, trouwens (foto's 1 en 2). Er zijn echter een paar helaasjes.

• Helaas zullen niet alle stations van de 'pijp in gebruik worden genomen. Station Drink (foto's 3 en 4) wordt enkel als nooduitgang gebruikt.
• Helaas moet de term 'sneltram' met een korrel zout worden genomen. Die tram gaat immers over de Herentalsebaan tussen het Mestputteke en de Florent Pauwelslei rijden en daar is de 'baan een straat ter breedte van de Vinçottestraat... 
• Helaas is het enkel de nieuwe lijn 8 die er gebruik van zal maken. De 10? Wanneer alle bomen even dik zijn, Pasen en Pinksteren op één dag vallen en het in de hel sneeuwt.

Half-nutteloze werken, dus.

Foto 1 : Station Zegel perron richting stadscentrum
Foto 2 : Oversteekplaats tussen Sint-Janstraat en Zegelstraat
Foto 3 : Station Drink oversteekplaats tussen Ecohuis en Eliaertsstraat
Foto 4 : Trap richting perron niveau -3 richting Deurne
Foto 5 : Uitgang Drink aan de kant van het Ecohuis

De laatste foto doet vermoeden dat roltrappen niet waren voorzien aan deze in- en uitgang. Ook aan de kant van de Eliaertsstraat zijn er enkel gewone trappen. Nochtans ligt het niveau -1 vrij diep, mijn schatting is tussen de 8 en 10 meter...

The long and winding road

In de stad Antwerpen betaalt u een belasting op verwaarloosde of leegstaande bedrijfsgebouwen of bedrijfsruimten. Voor panden aan de straatzijde betaalt u 148 euro per meter gevellengte, vermenigvuldigd met het aantal belastbare bouwlagen.

Op de foto: het magazijn van de voormalige buurtwinkel De Toren. Die sloot bijna 6 (zes) jaar geleden de deuren. De panden zouden zijn opgekocht door het Vlaams Woningfonds. Sinds ongeveer 5 jaar hangen er affiches van Vorm 3 architecten, die blijkbaar opdracht hebben gekregen om er iets mee te doen (zie mijn blogpost van 28-6-2012). Laatst bezocht ik hun website nog eens maar van dit project kan ik geen spoor vinden.

Ik denk dat de twee panden van De Toren inmiddels wel als leegstaand en verwaarloosd gekwalificeerd kunnen worden. De boete zal inmiddels behoorlijk opgelopen zijn.

Exit - stage Jan

Dat het vooruit gaat met die ondergrondse werken onder de Turnhoutsebaan. Underground-chroniqueur S.N. legde het alvast vast: hier stapt u straks in of uit om onze buurt te bezoeken (of te verlaten, dat kan ook).

Vanaf 18 april voor iedereen beschikbaar.

It Came Out of the Sky

Het zal inmiddels een jaar of 10 geleden zijn dat het beeld van Sint Jan van de Peperbus is gehaald, omdat hij dreigde neder te dalen.
Zondagmiddag zijn een paar stukken van het dak van de Peperbus naar beneden gevallen, het zou om loketlood gaan, vraag me niet wat het is. De politie heeft de omgeving rond de kerk afgespannen.

We vieren dit jaar een halve eeuw restauratie van de Peperbus (1963/64). Tijd voor een nieuw feestje?

titel = CCR

Rue St. Jean 21

Door de nogal niet-zo-fantastisch gereproduceerde kwaliteit van de postkaart kan ik er alleen maar over zeggen dat hij gericht was aan de Sint-Jansstraat nummer 21. En dat er ene meneer Delforge daar gewoond zou moeten hebben. De inhoud kan ik niet ontcijferen.

Nummer 21 is dat hoekhuis met de Sint-Mattheusstraat. De foto trok ik vandaag, op een grijze januarimiddag.

Uit de lucht

Nog altijd vallen er mensen uit de lucht als je ze vertelt dat het Krugerpark vroeger bebouwd was. Dat zijn dan natuurlijk toeristen, die hier passeren vanwege Muziek in de Wijk, de rommelmarkt, de Krugerkross of de Reuzenstoet.

Maar dat is dus echt waar, dat het Krugerpark ooit géén park was. Zie foto (+extra foto en bonusfilm). Geel = de kracht van verandering, binnen die lijntjes kleurt nu alles groen.

De Peperbus is als gewoonlijk het baken, verder zien we de Sint-straten, de Gijsselsstraat en de Mertensstraat en heel veel details.

Going underground (2)

Duchtig werken aan de premetro en de toegangen tot de Reuzenpijp.

Nooit geweten dat station Zegel gepland was met twee ingangen, maar ik had eigenlijk moeten weten dat dit het geval zou zijn. 

In 2015 zou de Reuzenpijp moeten worden opgeleverd. We helpen het hopen.

Foto 1 : hoek Turnhoutsebaan en Sint-Janstraat  met de nieuwbouw
Foto 2 en 3: de ingang in ruwbouw
Foto 4 : Spookstation Zegel een aantal jaar geleden via Peter Antoine

Den Bristol

Een sfeerbeeld te situeren tussen 1960 en 1962.
De bedoeling van de fotograaf - wijlen Roger Bastaens - was de Peperbus vastleggen.
Gelukkig heeft hij ook een stukje van de hoek van de Turnhoutsebaan en de Sint-Janstraat vastgelegd.

Op de hoek uiteraard een café, in dit geval genaamd Bristol. 
Dat café is ondertussen verdwenen, want afgebroken en vervangen door nieuwbouw.

De foto is afkomstig uit de collectie van het Felixarchief en wederom is de informatie bij de foto in hun beeldbank foutief. Beste archiefmedewerkers, indien jullie meelezen: De tags "Sint-Lucasstraat en "Gravinstraat" zijn foutief...

Baldakijn

Hieronder een reactie die ik per mail ontving, over een foto die ik een tijdje terug plaatste (deze). De locatie van de bovenste foto is onbekend.

 

Er is helemaal niets eigenaardigs aan dit religieuze voorwerp: het is een BALDAKIJN, een soort gewelf, als je wilt, dat in de processies (binnen en buiten de kerk) werd gedragen door vier heren (meestal in jacket of habijt,uit eerbied voor de monstrans met gewijde hostie, die gedragen
werd door de pastoor of één van de onderpastoors.

De bovenste foto uit de vijfiger jaren, is van zeer slechte kwaliteit en kan niet of bijna niet verbeterd worden. De priester met zijn monstrans is vanwege de zware korrel en de grijstinten, bijna niet zichtbaar, de twee voorste dragers van het baldakijn daarfentegen wél.  De drager op het voorplan (dus aan de kant van de fotograaf) is mijn vader : Emile Van Mol, uit de St. Janstraat 15.
Verder zijn er dragers van grote (en zware) flambouwen en vaandels. Als jong-volwassene heb ook ik die drie dragersfuncties waargenomen.

De processie ging door de voornaamste straten van de parochie; er werd ook even halt gehouden voor een korte plechtigheid aan een rustaltaar.
 
Tot daar mijn aanvullend commentaar.

Xavier Van Mol

Naschrift: Hier nog een foto (onderste, HH) van de processie in de St Jansparochie. Na de processie door de straten van de parochie komt ze terug binnen in de kerk, via de St. Lucasstraat.

Het baldakijn, de priester met de monstrans, de dragers van het baldakijn met o.m. mijn vader vooraan rechts v/h baldakijn, de dragers van de flambouwen en vaandels, alles is goed herkenbaar.

Herdenking III

De tijd vliegt, vandaag is het alweer 3 jaar geleden dat buurtwinkel De Toren de deuren sloot. Tijd voor een kleine herdenking, zoals ieder jaar trouwens.

 

De winkel is al lang geleden verkocht, ik heb me laten vertellen aan het Vlaams Woningfonds. Er hangen inmiddels ook al een jaar of twee affiches aan de ramen van Vorm 3 Architecten. Ik weet niet of die in vorm zijn, maar heel veel lijkt er niet te gebeuren met dit project. Van hun website wordt ik niet veel wijzer.

 

Zo leuk als het winkeltje was zal het wel niet worden...

Oud & nieuws

Laat ik de ondertitel van deze blog nog eens eer aandoen: oud & nieuws uit de omgeving van het Krugerplein en de Peperbus. Het nieuws: de hekken zijn verdwenen rond het Krugerpark, en we wachten op de grasmaaiers.

 

Het oud & nieuws: de oude-foto's-van-Borgerhout-achter-ramen zijn deze week in het straatbeeld verschenen. Op de bovenste foto een foto van de afbraakwerken van huizen die ooit het Krugerpark zouden vormen. Die foto werd meer dan 30 jaar geleden genomen door Karel Sels en maakte bijna 4 jaar geleden zijn primeur op deze blog (hier).

 

Nu dus door iedereen te bewonderen in de openbare ruimte, om precies te zijn op de hoek van de Sint-Janstraat en de Reuzenstraat, achter het raam van Tom en Mieke. Dan weet u waar u moet zijn.

Tot in de eeuwigheid, amen

Op de bovenste foto worden steigers geplaatst aan de Peperbus vanwege restauratiewerkzaamheden. Dat was nodig, zoals te zien is.

 

Wie nu een foto maakt van hetzelfde stukje Borgerhout ziet a) dat een nieuwe restauratie geen overbodige luxe is, en b) dat er nog altijd een hek staat. Alsof daar eeuwig gewerkt wordt.

 

Dat hek staat daar nog vanwege de heraanleg van het pleintje, dat volgens mij toch al een tijdje af is. Misschien staat het daar om de bollen te beschermen. Er was al iemand tegen aan gereden heb ik gehoord. En zo niet mogen die hekken wat mij betreft wel weg hoor.

 

bovenste foto uit de collectie van Frank Cavens

Memoires

Laten we het op deze maandagmorgen eens over de oorlog hebben. Het kan tenslotte niet altijd over rommelmarkten en zo gaan. Uit een mail van Xavier Van Mol:

In bijlage nog 2 foto's met een merkwaardig verhaal erachter, de bovenste foto is gemaakt in 1939 : ik was 3jaar, mijn zus 6 en mijn broer 8.   Over de datum bestaat geen twijfel. We zijn op ons buitenverblijf dat zojuist "aangeslagen" is door het Belgisch leger en waarin een aantal onderofficieren werden ingekwartierd.

Bij de "overgave" van ons leger na de "Blitzkrieg" van de Duitsers, werd ons buitenverblijf weer "geconfisqueerd", maar ditmaal door de Duitsers en werd het een "Feldkommandatur" totdat de Duitsers zich op hun beurt terugtrokken voor het offensief van de gealliëerde legers.

De onderste foto dateert waarschijnlijk van 1941 en is gemaakt in de St. Janstraat 15. Het gelijkvloers van ons huis was verhuurd aan de familie Verheyen. De echtgenoot (zie ingelijste foto in het midden van het kiekje) was krijgsgevangen en verbleef in Noorwegen; zijn echtgenote houdt de lijst vast. Nelly Verheyen deed haar Plechtige Communie in  afwezigheid van haar vader. Mijn zus (+/- 8j is geknield rechts achter haar staande en met zijn handen
in elkaar, mijn broer (+/- 11j); ikzelf bevind me links vooraan en moet toen +/- 5j jong geweest zijn. Tot daar de context bij de foto, maar het verhaal kende nog een lange nasleep.

Verkort weergegeven : Vader Verheyen en een schoonbroer, eveneens krijgsgevangen in Noorwegen, wisten te ontsnappen en doken bij ons onder. Ze werden lid van het verzet en hadden tal van wapens, o.m. granaten, kogels, enz "verborgen" op het gelijkvloers. We wisten waar die wapens gelegen waren en men had ons op het hart gedrukt er nooit aan te komen en bijv. zeker de slagpin niet uit de granaten te trekken. We kenden de route over de daken van de buren langswaar ze moesen ontsnappen, mocht de gestapo langskomen. Uiteraard mochten we daar geen enkel woord over loslaten, zelfs niet aan familie of vrienden.
En we zwegen, tot na de bevrijding.

m vr gr
Xavier  

Van Hongarije naar Amerika (via Borgerhout)

Vandaag presenteren we nog eens een deeltje uit onze reeks over de Hongaarse vluchtelingen in Borgerhout. Deze aflevering is vooral toegespitst op wat er van één van hen geworden is. U herinnert zich Jenö misschien nog, op de bovenste foto staat hij links naast zijn broers Anthol en Laki. Die foto werd genomen in de jaren 1920 in de Sint-Janstraat nummer 15.

Jenö - geboren in 1914 - vertrok later naar Amerika. Maar hieronder leest u het verhaal uit de eerste hand:

Hallo Hans

Kortelings heb je op jouw "Peperbusblog" nog een paar foto's gepubliceerd van "ons" jong Hongaars pleegkind, Jenö Szeredas; de foto's moeten dateren uit de jaren 1922 à 23.

Mijn vader, Emile Van Mol, o.m. amateur en autodidact kunstschilder, gaf destijds een aantal lessen schilderen aan Jenö, die het in Hongarije en later in Amerika tot een vermaard en wereldwijd bekend schilder bracht. Hij heeft zelfs een statieportret mogen schilderen van de toenmalige president Richard Nixon.

Regelmatig stelde hij ook tentoon in Parijs met de "Artistes du Monde".

In de bijlagen van vandaag, Jenö als volwassen kunstschilder, met enkele referentiestukken.

Xavier Van Mol

Tot slot: een In Memoriam (in 't Engels) staat hier.

Naar de bollen

Het pleintje voor de Peperbus nadert zijn voltooiing, en het ziet er goed uit als u het mij vraagt. Het kost een paar illegale parkeerplaatsen, maar dan heb je ook wat. De opening van de verlichting afgelopen zaterdag heb ik jammer genoeg gemist, maar het zal zonder mij ook wel gezellig zijn geweest.

Deze ochtend zag ik ze bezig aan zitbankjes en als ik het goed begrepen heb is het dan ongeveer af. Weer een stukje buurt opgeknapt.

titel = Louis Davids

Portret

Gisteren stond ik hier stil bij de Sint Jansstraat nummer 12, nu steken we de straat over naar nummer 15. En meteen ook nog wat jaren terug in de tijd, naar het begin van de jaren 1920. Een groepsportret, bevattende:

 

"...tante Maria (ongehuwd), de Hongaarse vluchteling Jenö, tante Gabriëlle (ongehuwd), grootvader Jan-Baptist (weduwnaar); Émile Van Mol (ongehuwd), allen woonachtig in de St. Janstraat 15."

 

info en foto: Xavier Van Mol

Kaffee zonder naam

 

Eén van mijn favoriete liedjes van Wannes Van de Velde:

'k Wil vertellen een historie van een kroeg, onelegant/In een stad stil en verloren, in een regenachtig land
Tussen lege magazijnen met de reuk van verzuurde wijnen/Tussen muren van beton, achter  vensters zonder zon

Ik gebruik de titel hier even omdat op de bovenste foto een café te zien is waarvan ik de naam niet weet. Het ziet er tenminste uit als een café, en het was te zien in de Sint Janstraat nummer 12, en het is er nu niet meer. Om Wannes nog even te citeren:

Ik heb gezocht tussen magazijnen, met de reuk van verzuurde wijnen/Maar dat kaffeeke zonder naam, schijnt voorgoed te zijn vergaan

Iemand die de naam weet hoor ik graag. De bovenste foto werd trouwens genomen in 1980, © Agentschap Onroerend Erfgoed

De verborgen geschiedenis

Ik kondigde het al aan: Jenö zal zich nog laten zien op deze blog. Voor mensen die het gemist hebben: Jenö zagen we eerder hier.

Tussen 1923 en 1927 zouden er naar schatting ongeveer 25.000 Hongaarse kinderen in Vlaanderen zijn opgevangen, en Jenö was er daar dus een van. Ik schreef er al eerder over, en om te bewijzen dat ik niks uit mijn duim zoog staat onder de foto een artikel uit Kerk & Leven van 16 maart 2011, waarin de achtergrond van deze geschiedenis verklaard wordt.

Dat stuk gaat niet specifiek over Borgerhout, maar Jenö kwam daar wel degelijk terecht. In de Sint Janstraat om precies te zijn. Als u nog eens langs nummer 15 in die straat passeert moet u nog maar eens aan hem denken.

foto's uit de collectie van Xavier Van Mol, met technische ondersteuning van Jan Seurinck. Titel = slecht boek, maar sloot mooi aan bij Kerk en Leven.