Laten we het op deze maandagmorgen eens over de
oorlog hebben. Het kan tenslotte niet altijd over rommelmarkten en zo gaan.
Uit een mail van Xavier Van
Mol:
In bijlage nog 2 foto's met een merkwaardig verhaal erachter, de bovenste
foto is gemaakt in 1939 : ik was 3jaar, mijn zus 6 en mijn broer 8. Over de
datum bestaat geen twijfel. We zijn op ons buitenverblijf dat zojuist
"aangeslagen" is door het Belgisch leger en waarin een aantal onderofficieren
werden ingekwartierd.
Bij de "overgave" van ons leger na de "Blitzkrieg" van de Duitsers, werd ons buitenverblijf weer "geconfisqueerd", maar ditmaal door de Duitsers en werd het een "Feldkommandatur" totdat de Duitsers zich op hun beurt terugtrokken voor het offensief van de gealliëerde legers.
De onderste foto dateert waarschijnlijk van 1941 en is gemaakt in de St. Janstraat 15. Het gelijkvloers van ons huis was verhuurd aan de familie Verheyen. De echtgenoot (zie ingelijste foto in het midden van het kiekje) was krijgsgevangen en verbleef in Noorwegen; zijn echtgenote houdt de lijst vast. Nelly Verheyen deed haar Plechtige Communie in afwezigheid van haar vader. Mijn zus (+/- 8j is geknield rechts achter haar staande en met zijn handen
in elkaar, mijn broer (+/- 11j); ikzelf bevind me links vooraan en moet toen +/- 5j jong geweest zijn. Tot daar de context bij de foto, maar het verhaal kende nog een lange nasleep.
Verkort weergegeven : Vader Verheyen en een schoonbroer, eveneens krijgsgevangen in Noorwegen, wisten te ontsnappen en doken bij ons onder. Ze werden lid van het verzet en hadden tal van wapens, o.m. granaten, kogels, enz "verborgen" op het gelijkvloers. We wisten waar die wapens gelegen waren en men had ons op het hart gedrukt er nooit aan te komen en bijv. zeker de slagpin niet uit de granaten te trekken. We kenden de route over de daken van de buren langswaar ze moesen ontsnappen, mocht de gestapo langskomen. Uiteraard mochten we daar geen enkel woord over loslaten, zelfs niet aan familie of vrienden.
En we zwegen, tot na de bevrijding.
m vr gr
Xavier
Bij de "overgave" van ons leger na de "Blitzkrieg" van de Duitsers, werd ons buitenverblijf weer "geconfisqueerd", maar ditmaal door de Duitsers en werd het een "Feldkommandatur" totdat de Duitsers zich op hun beurt terugtrokken voor het offensief van de gealliëerde legers.
De onderste foto dateert waarschijnlijk van 1941 en is gemaakt in de St. Janstraat 15. Het gelijkvloers van ons huis was verhuurd aan de familie Verheyen. De echtgenoot (zie ingelijste foto in het midden van het kiekje) was krijgsgevangen en verbleef in Noorwegen; zijn echtgenote houdt de lijst vast. Nelly Verheyen deed haar Plechtige Communie in afwezigheid van haar vader. Mijn zus (+/- 8j is geknield rechts achter haar staande en met zijn handen
in elkaar, mijn broer (+/- 11j); ikzelf bevind me links vooraan en moet toen +/- 5j jong geweest zijn. Tot daar de context bij de foto, maar het verhaal kende nog een lange nasleep.
Verkort weergegeven : Vader Verheyen en een schoonbroer, eveneens krijgsgevangen in Noorwegen, wisten te ontsnappen en doken bij ons onder. Ze werden lid van het verzet en hadden tal van wapens, o.m. granaten, kogels, enz "verborgen" op het gelijkvloers. We wisten waar die wapens gelegen waren en men had ons op het hart gedrukt er nooit aan te komen en bijv. zeker de slagpin niet uit de granaten te trekken. We kenden de route over de daken van de buren langswaar ze moesen ontsnappen, mocht de gestapo langskomen. Uiteraard mochten we daar geen enkel woord over loslaten, zelfs niet aan familie of vrienden.
En we zwegen, tot na de bevrijding.
m vr gr
Xavier
Geen opmerkingen:
Een reactie posten