Spartanen en eekhoorns in duel

De baseballcompetitie is halverwege. Eergisteren en gisteren speelden de Squirrels uit Borgerhout en de Spartans uit Deurne tegen elkaar. 

De speelvelden van de Squirrels en de Spartans liggen op een steenworp van elkaar, aan de rand van het vliegveld. Ze zijn enkel gescheiden door een voetbalveld van K. Groenenhoek Sport, een tennisterrein van Avia TC en een districtsgrens. Als de slagman van de ene ploeg de bal wat te hevig weg klopt riskeert hij op het veld van de andere club te belanden. Beide ploegen spelen in de eerste divisie van het Belgische baseball of honkbal. Gisteren en vandaag stonden de twee ploegen tegenover elkaar. Zaterdag op het veld van de Squirrels, zondag op het veld van de Spartans. 

De beide buren hielden het hoffelijk en gunden elkaar de thuiswinst. Want de stand zaterdag was 8-7 voor de Squirrels en zondag 9-4 voor de Spartans.

www.borgerhoutsquirrels.com
www.spartans.be

(Gelezen in Gazet van Deurne)

Bicycle race

Wie maandagochtend Gazet van Antwerpen opensloeg zal misschien verwonderd opgekeken hebben. Er stond een artikel in over een ruzie tussen districtsvoorzitter Marij Preneels (Groen) en stadsschepen voor mobiliteit Koen Kennis (N-VA). Tot daar aan toe, het omgekeerde zou eerder verbazen. Maar de ruzie gaat over de omvorming van de Ruimtevaartlaan tot fietsstraat en Kennis is voor en Preneels is tegen. Voor wie even niet mee is: een fietsstraat is een straat waar de fiets voorrang heeft op de auto en waar een autovoerder de fietser niet mag voorbij steken.  Met de  bedoeling het fietsverkeer vlot te laten doorstromen.

De posities in deze ruzie mogen tegennatuurlijk lijken. Maar nu moeten we een weekje verder in de tijd. Het districtscollege van Deurne neemt een beslissing om de Unitaslaan in Deurne om te vormen tot fietsstraat en verspreidt een persbericht. Dat wordt nog diezelfde avond herroepen door een bericht van schepen Kennis: “het persbericht van Deurne was maar om te lachen.” Kennis zet de bestuurders van Deurne met de billen bloot. Daar moet iets tegenover staan en dus wordt aangekondigd dat de Ruimtevaartlaan fietsstraat wordt.  Eigenlijk een al eerder genomen beslissing die vervroegd zal uitgevoerd worden.

Je kan over fietsstraten veel zeggen. En opdat zo’n straat zou lukken zijn er best wel enkele voorwaarden waaraan moet voldaan worden. De straat mag niet te kort en ook niet te lang zijn. Er moeten een minimaal aantal fietsers rijden, enz… Of de Ruimtevaartlaan hier aan voldoet is niet zeker. Anderzijds maakt deze straat wel deel uit van een districtsroute. Vosstraat, Ruimtevaartlaan, Boekenberglei, Pauwelslei, Dascottelei,Ruggeveldlaan, … Als ik mij niet vergis betaalt BAM in dit geval de rekening.

Ik veronderstel dat Preneels de 'vaudeville' in Deurne goed gevolgd heeft en nu Kennis wat wil jennen. Want Kennis had eerder al erg lelijke dingen over Groen in Borgerhout gezegd. Maar het voorstel om de Ruimtevaartlaan om te bouwen tot fietsstraat komt uit de koker van Deurnes districtschepen voor mobiliteit Tjerk Sekeris (N-VA). Een overtuigd fietser en een man met een visie en kennis van zaken. Misschien moet Preneels, en bij uitbreiding Groen, zich eerder achter Sekeris scharen. 

Titel = lied

Bruine zakken

In de buurt van het vliegveld zijn er ook heel wat sociale woningen. Jozef Libertstraat, Lanteernhofstraat, Ruimtevaartlaan, Luchtvaartstraat, Kardinaal Cardijnplein, Alfred Oststraat, Gitschotellei, … Huizen van de sociale huisvestingsmaatschappij  ‘De Ideale Woning’.

Enkele dagen geleden: ik wandel door een van deze straten. Ik raap een leeg blikje op om het wat verder in de vuilnisbak te pleuren. Een buurvrouw die dit ziet spreekt mij aan: “De buurt is aan het verloederen.” “Kom, kom” zeg ik “dat kan je toch bezwaarlijk menen, uiteindelijk is het leuk wonen hier”.  Ze roept haar man die gras staat te schoffelen op de oprit en herhaalt: “Ik zeg net tegen Wilfried dat de buurt aan het verloederen is.” Haar man reageert onmiddellijk: “Dat is heel juist en dat komt omdat ze het hier vol bruine zakken steken.” “Pardon?” vraag ik, even een tel uit mijn lood geslagen, “wat zeg jij nu?” “Awel, ze steken het hier vol met negers en van die andere soort. Niet moeilijk dat het hier verloedert.” Zij merkt dat ik niet mee ga in hun analyse en zegt tegen haar man: “Schat, zegt dat niet, je weet niet voor welke politieke partij hij is.” De man draait zich om en gaat verder schoffelen. 

Zij merkt hoe slecht deze woorden zijn gevallen en probeert olie op de golven te gieten. “Hij zegt het wel hard, maar eigenlijk is dat wel zo, hé. Kijk onze buren nu, dat zijn Marokkanen. Nu, niet dat we last hebben van hen. Maar die krijgen kindergeld en dopgeld, hè. Altijd maar krijgen en verder doen ze niks. Bekijk hun oprit maar eens met al het onkruid daar. En onlangs zei Fatima dat ze het jammer vond dat de alleenstaande vrouwen in de huizen naast ons bleven wonen, want dat ze een aantal vriendinnen had met kinderen die ook graag zo’n huis wilden. Is dat niet schandalig, die oude menskens uit hun huis willen zetten.” Ik kijk naar de reeks huizen voor mij, 7 in het totaal. Huizen met meerdere slaapkamers, bedoeld voor grote gezinnen. Ik overloop even de bewoners: een weduwe, een weduwe, ons openhartig echtpaar, de familie van Fatima met kinderen, een weduwnaar, een oud echtpaar, een weduwe. Ondertussen ratelt buurvrouw verder: “Zou jij dat pikken als jij uit je huis zou moeten?” Ik ben volkomen murw getetterd en kan enkel nog maar zeggen dat het huis waar ik woon met eigen centen is betaald en niet met overheidsgeld. Ik zoek wanhopig de uitweg zodat ik geen onbeleefde dingen zou terug zeggen. Want ik zie de zonne-installatie op hun dak, door hem zelf aangelegd en niet aangegeven. Dat had ze er een vorige keer al eens uitgeflapt.

Eigenlijk ben ik van mijn melk. Bruine zakken, zo zei hij het letterlijk. De aanwezigheid van deze mensen verloedert de buurt. Hoe verdraagzaam volkje zijn wij toch. Hardwerkende en rechtschapen mensen in een oceaan van profitariaat en mediocriteit. “Ik heb niks tegen vreemden maar ze moeten niet in mijn straat komen wonen.” “Ik heb niks tegen gelovigen maar ze moeten mij niet bekeren.” “Ik heb niks tegen homo’s maar ze moeten van mijn lijf blijven.” Ik voel heel veel plaatsvervangende schaamte.

Foto: een onderhoudsploeg van de reinigingsdiensten houdt een verloederde buurt schoon. Foto genomen in de Ruimtevaartlaan.

Raket naar de maan

De Ruimtevaartlaan is een straat die deels op Deurnes, deels op Borgerhouts grondgebied loopt. Tot nu toe zijn er nog geen foto’s van deze straat op deze blog verschenen. Dat zetten we bij deze even recht.

De straat zelf werd ontworpen door de planners in 1964. Tot dan was de straat een deel van het vliegveld dat er ongebruikt bij lag. De Duisters hadden tijdens de oorlog aan de noordkant van het vliegveld banen voor vliegtuigen getrokken. Na de oorlog kwam dit deel er werkloos bij te liggen. Op de grasvelden graasden koeien van melkboer Heyninck van de Hogeweg. De oude banen van het vliegveld waren dan weer speelterrein voor de kinderen uit de buurt. Iets verder, in Deurne, stond er nog een echte bunker.

In 1970 schoot er van dit avontuurlijk speelterrein niet veel meer over. En mochten de koeien andere graasgronden opzoeken. De plek werd getransformeerd in een nette buurt met sociale eengezinswoningen en appartementen. De Ruimtevaartlaan kreeg als straat naast de luchthaven haar naam als eerbetoon aan de maanlanding in 1969. Enkele jaren terug kreeg het speeltuintje in deze straat, weliswaar kant Deurne, een "extreme make over". Het thema werd 'luchtvaart' met een heus vliegtuigje en raket.

Ergens moeten er toch nog foto’s bestaan van deze buurt voor de nieuwe straten er aangelegd werden? En van de koeien van melkboer Heyninck? En van de bunker? Wie kan ons die bezorgen?

Titel = strip en tekenfilm van Kuifje

Blauwtong

Dit stukje begint in het Koninklijk Museum van Schone Kunsten in Antwerpen, een dikke week geleden. Voordat het museum de deuren sluit voor een jarenlange renovatie is er nog de mogelijkheid om het depot te bezoeken waar een aantal grote schilderijen zullen overwinteren. Iemand vraagt mij: “Wilfried?”.

En dan maken we nu een sprong in de tijd. Als klein ventje mag ik op zondagnamiddag naar de Chiro. Chiro Sint-Jozef, later chiro Sorm, in de uithoek van Deurne en Borgerhout, tegen het vliegveld aan. Ik zie mezelf nog in een bruin hemdje, een zwarte fluwelen broek en een geel dasje. De hele namiddag spelen, zingen en knutselen. Mijn eerste leiders toen waren Freddy, Bernd en Paul. Ons speelterrein was het niet meer gebruikte deel van het vliegveld dat nog door de Duitsers was aangelegd. Met een bunker als getuige van die oorlogsactiviteiten. Later heeft dat allemaal plaats gemaakt voor de aanleg van nieuwe straten: Alfred Oststraat, Kardinaal Cardijnplein en Ruimtevaartlaan.

Maar terug naar het KMSKA. De man die mij aanspreekt is Paul Verschaeren, de chiroleider van indertijd. Paul was een begenadigd tekenaar, die prachtige cartoons uit zijn pen kon toveren. Hij deed dat onder de naam Paulo. Die “nom de plume” was er eerder toevallig gekomen, zo heeft hij ooit eens uitgelegd. Hij signeerde zijn cartoons met Paul en zette er een groot punt achteraan. Maar eenieder dacht dat er Paulo stond, vandaar…  In het korte gesprekje dat zich ontspon bleek dat Paul, die ondertussen in Aartselaar woont, nog altijd tekent en zelfs meewerkt aan een digitale dorpskrant. “Blauwtong heet ie, je moet maar eens gaan kijken.”

Thuisgekomen ben ik inderdaad naar Blauwtong gesurft. Het is een dorpskrant die het Aartselaarse leven door een satirische bril bekijkt. Er is een rubriekje “Buitenland” en daarin komt ons eigenste Borgerhout ter sprake. Ik ben zo vrij de afbeelding als illustratie voor dit stukje te gebruiken. Misschien moeten we Paulo hier af en toe eens uitnodigen als gasttekenaar?

Titel: digitale dorpskrant