Blauwtong

Dit stukje begint in het Koninklijk Museum van Schone Kunsten in Antwerpen, een dikke week geleden. Voordat het museum de deuren sluit voor een jarenlange renovatie is er nog de mogelijkheid om het depot te bezoeken waar een aantal grote schilderijen zullen overwinteren. Iemand vraagt mij: “Wilfried?”.

En dan maken we nu een sprong in de tijd. Als klein ventje mag ik op zondagnamiddag naar de Chiro. Chiro Sint-Jozef, later chiro Sorm, in de uithoek van Deurne en Borgerhout, tegen het vliegveld aan. Ik zie mezelf nog in een bruin hemdje, een zwarte fluwelen broek en een geel dasje. De hele namiddag spelen, zingen en knutselen. Mijn eerste leiders toen waren Freddy, Bernd en Paul. Ons speelterrein was het niet meer gebruikte deel van het vliegveld dat nog door de Duitsers was aangelegd. Met een bunker als getuige van die oorlogsactiviteiten. Later heeft dat allemaal plaats gemaakt voor de aanleg van nieuwe straten: Alfred Oststraat, Kardinaal Cardijnplein en Ruimtevaartlaan.

Maar terug naar het KMSKA. De man die mij aanspreekt is Paul Verschaeren, de chiroleider van indertijd. Paul was een begenadigd tekenaar, die prachtige cartoons uit zijn pen kon toveren. Hij deed dat onder de naam Paulo. Die “nom de plume” was er eerder toevallig gekomen, zo heeft hij ooit eens uitgelegd. Hij signeerde zijn cartoons met Paul en zette er een groot punt achteraan. Maar eenieder dacht dat er Paulo stond, vandaar…  In het korte gesprekje dat zich ontspon bleek dat Paul, die ondertussen in Aartselaar woont, nog altijd tekent en zelfs meewerkt aan een digitale dorpskrant. “Blauwtong heet ie, je moet maar eens gaan kijken.”

Thuisgekomen ben ik inderdaad naar Blauwtong gesurft. Het is een dorpskrant die het Aartselaarse leven door een satirische bril bekijkt. Er is een rubriekje “Buitenland” en daarin komt ons eigenste Borgerhout ter sprake. Ik ben zo vrij de afbeelding als illustratie voor dit stukje te gebruiken. Misschien moeten we Paulo hier af en toe eens uitnodigen als gasttekenaar?

Titel: digitale dorpskrant