Bruine zakken

In de buurt van het vliegveld zijn er ook heel wat sociale woningen. Jozef Libertstraat, Lanteernhofstraat, Ruimtevaartlaan, Luchtvaartstraat, Kardinaal Cardijnplein, Alfred Oststraat, Gitschotellei, … Huizen van de sociale huisvestingsmaatschappij  ‘De Ideale Woning’.

Enkele dagen geleden: ik wandel door een van deze straten. Ik raap een leeg blikje op om het wat verder in de vuilnisbak te pleuren. Een buurvrouw die dit ziet spreekt mij aan: “De buurt is aan het verloederen.” “Kom, kom” zeg ik “dat kan je toch bezwaarlijk menen, uiteindelijk is het leuk wonen hier”.  Ze roept haar man die gras staat te schoffelen op de oprit en herhaalt: “Ik zeg net tegen Wilfried dat de buurt aan het verloederen is.” Haar man reageert onmiddellijk: “Dat is heel juist en dat komt omdat ze het hier vol bruine zakken steken.” “Pardon?” vraag ik, even een tel uit mijn lood geslagen, “wat zeg jij nu?” “Awel, ze steken het hier vol met negers en van die andere soort. Niet moeilijk dat het hier verloedert.” Zij merkt dat ik niet mee ga in hun analyse en zegt tegen haar man: “Schat, zegt dat niet, je weet niet voor welke politieke partij hij is.” De man draait zich om en gaat verder schoffelen. 

Zij merkt hoe slecht deze woorden zijn gevallen en probeert olie op de golven te gieten. “Hij zegt het wel hard, maar eigenlijk is dat wel zo, hé. Kijk onze buren nu, dat zijn Marokkanen. Nu, niet dat we last hebben van hen. Maar die krijgen kindergeld en dopgeld, hè. Altijd maar krijgen en verder doen ze niks. Bekijk hun oprit maar eens met al het onkruid daar. En onlangs zei Fatima dat ze het jammer vond dat de alleenstaande vrouwen in de huizen naast ons bleven wonen, want dat ze een aantal vriendinnen had met kinderen die ook graag zo’n huis wilden. Is dat niet schandalig, die oude menskens uit hun huis willen zetten.” Ik kijk naar de reeks huizen voor mij, 7 in het totaal. Huizen met meerdere slaapkamers, bedoeld voor grote gezinnen. Ik overloop even de bewoners: een weduwe, een weduwe, ons openhartig echtpaar, de familie van Fatima met kinderen, een weduwnaar, een oud echtpaar, een weduwe. Ondertussen ratelt buurvrouw verder: “Zou jij dat pikken als jij uit je huis zou moeten?” Ik ben volkomen murw getetterd en kan enkel nog maar zeggen dat het huis waar ik woon met eigen centen is betaald en niet met overheidsgeld. Ik zoek wanhopig de uitweg zodat ik geen onbeleefde dingen zou terug zeggen. Want ik zie de zonne-installatie op hun dak, door hem zelf aangelegd en niet aangegeven. Dat had ze er een vorige keer al eens uitgeflapt.

Eigenlijk ben ik van mijn melk. Bruine zakken, zo zei hij het letterlijk. De aanwezigheid van deze mensen verloedert de buurt. Hoe verdraagzaam volkje zijn wij toch. Hardwerkende en rechtschapen mensen in een oceaan van profitariaat en mediocriteit. “Ik heb niks tegen vreemden maar ze moeten niet in mijn straat komen wonen.” “Ik heb niks tegen gelovigen maar ze moeten mij niet bekeren.” “Ik heb niks tegen homo’s maar ze moeten van mijn lijf blijven.” Ik voel heel veel plaatsvervangende schaamte.

Foto: een onderhoudsploeg van de reinigingsdiensten houdt een verloederde buurt schoon. Foto genomen in de Ruimtevaartlaan.