Schaar, hamer of mes

Een koude winterzondagavond, ik lees over het “Rots en Waterprogramma”. Het is een sociale competentietraining voor jonge mensen die het moeilijk hebben met het leven en zichzelf. Ondertussen speelt op de achtergrond muziek van Celtic Woman. Dit zijn stemmen zoals de Schepper ze ook bedoeld heeft. Engelenstemmen. Ik overweeg om te emigreren naar Ierland. Aardappelen gaan telen bijvoorbeeld, maar dan wel genetisch gemanipuleerd. Om misoogsten tegen te gaan. Misschien kan ik alvast een lading gaan ophalen in Wetteren.

Mijn aandacht verslapt. Of word ik wat sentimenteel door het engelgezang? Dat rots en water, het roept oude herinneringen op. Steen, schaar of papier? Neen, dat is het niet, dat is een aftelrijmpje van mijn dochters. Nu ja, niet echt een aftelrijmpje, maar wel een zogenaamd nulsomspelletje. Om te loten, wie een of karweitje moet doen. De mist trekt langzaam op, ik hoor stemmetjes roepen: “scheer, hamer of mes”. Maar waarvoor diende het alweer, ik krijg het beeld niet scherp. Dan maar even op het web gaan zoeken. En inderdaad, daar staat het antwoord geschreven, op de pagina van Plattelandsvereniging Hei, Heg & Hoogeind  Leende. Dialect en oude kinderspelen uit het Nederlandse Noord-Brabant. Ik word terug gekatapulteerd naar de Parkschool in de jaren ‘60. 

“Spel van vroeger op lagere school. Een 4 tal kinderen vormde voorover gebogen een soort rups, waarvan de eerste voorover tegen 'n muur stond en de rest er op aansloot. Het volgend 4 tal moest op de ruggen springen, waarvan de eerste natuurlijk een enorme aanloop moest nemen om zover mogelijk te kunnen komen. Eenmaal op de rug beland mocht er natuurlijk niet verder gekropen worden, ook de voeten mochten niet aan de grond komen anders was je af. De laatste springer had het moeilijk eenmaal op de rug stak hij een hand omhoog en vormde met zijn vuist een hamer of met z'n vingers een schaar of mes. Hij riep dan HAMER SCHAAR OF MES. De laatste van de gebogen rups moest raden wat hij met zijn hand uitbeeldde. Vaak kon je aan de schaduw van zijn hand op de grond zien wat hij uitbeeldde. Als het geraden werd dan werd de rups gewisseld, zo niet dan werd er opnieuw  gesprongen.”

Noord-Brabant, dat is de heimat van onze hoofdredacteur. Zou die indertijd de zelfde spelletjes als wij in de Parkschool hebben gespeeld?