zaterdag 15 februari 2014

Een dag op de grens 1: de verdwenen grenssteen





De politieke, officiële scheidslijn tussen de toenmalige onafhankelijke gemeente Borgerhout en de omliggende gemeenten verliep grillig maar was hier en daar duidelijk gemarkeerd door grensstenen in Zweeds graniet. Dit verhaal werd hier al eerder verteld.

Bij een inventarisatie van het bouwkundig erfgoed door het Vlaamse agentschap Onroerend Erfgoed einde vorig jaar merkte onderzoekster Elise Hooft dat zo een grenssteen in de Tuinbouwstraat was verdwenen. Ze liet een berichtje achter op het blogstukje dat hierover eerder gepost werd. Op haar eigen blog ging ze nog een stapje verder en schreef ze dat ze “de fakkel doorgaf aan de Peperbusmeneren die het genre van de aanklacht beter beheersen dan ik.”

De volgende ochtend lag er een memo van de hoofdredacteur op ons bureau: "Trek dit eens na en kom terug met een 'steengoed' verhaal." Onze hoofdredacteur is gevat en reageert erg snedig. Een telefoontje met het kabinet van schepen van cultuur Filip Heylen (CD&V) leerde ons  dat de steen verdwenen was bij werken door Eandis. Enkele dagen later kwam er dan vanuit Eandis al een schrijven dat de steen tussen bouwafval verzeild was geraakt en verloren. “Maar”, zo ging de woordvoerder verder, “we maken een replica en leggen die op de exacte plaats waar de vorige steen lag.” 

Op de vraag hoe het komt dat deze stenen zo makkelijk verdwijnen, eerder verdween er ook al een steen tussen Borgerhout en Deurne, verwees de kabinetsmedewerker van schepen Heylen ons naar de schepen voor erfgoed Rob Van de Velde (N-VA).

titel = lied van Blof

1 opmerking:

Norbert zei

Het verdwijnen van zulke grensstenen heeft vooral te maken met het uitbesteden van werken aan derden zonder historisch besef, zoals hierboven beschreven oa. door Eandis.