donderdag 24 juli 2014

Vertrouwen, verbinden, vooruitgaan


De vlag hangt uit in de Joos Robijnslei, de leeuwenvlag. Nochtans is de feestdag van de Vlaamse gemeenschap alweer 2 weken achter de rug. Ook de nationale feestdag is voorbij en voor de Rode Duivels zal het ook wel niet zijn, want die zijn zelf al een poos op vakantie. Ik denk dan maar dat hier iemand woont die heel blij is dat de N-VA mee in de Vlaamse regering zit. En straks wellicht in de federale regering. Eindelijk een partij met ballen die in de machinekamer aan de knoppen zit. Wat een verschil met die traditionele partijen vol zakkenwassers die zich steeds weer laten ringeloren door die van de andere kant. Het credo van elke rechtgeaarde Vlaming is immers: “Wat we zelf doen, doen we beter.”  

Dan ben ik uiteraard nieuwsgierig om te zien hoe het de volgende jaren beter zal worden. Hoe de pijnpunten die voor de verkiezingen in kaart werden gebracht worden aangepakt. Eens kijken: de woonbonus. Een maatregel die blijkbaar de prijs van de huizen in de hoogte jaagt. Er wordt wat aan gemorreld maar blijft in sé behouden. De dienstencheques. Die waren toch overgesubsidieerd, niet? Wordt de gunstige fiscale aftrekbaarheid voor hoge inkomens herbekeken? Nope, systeem blijft behouden. De hoge inkomens houden van hun schoonmaak-, strijk- en tuinhulp. Maar het moet niet te duur worden, hè. De broodnodige hervorming van het onderwijs? Een compromis waar iedereen tevreden mee is behalve het onderwijs zelf. De afschaffing van de provincies want een nutteloos bestuursniveau? De provincies worden afgeslankt maar ze blijven behouden. Zoals ook de nutteloze senaat op federaal niveau afgeslankt maar behouden bleef. En verder wordt er bespaard zonder bijkomende lasten. Maar water, energie, onderwijs en mobiliteit worden wel duurder. En het kindergeld wordt een vast bedrag voor elk kind. “Wat we zelf doen, doen we hetzelfde, mijn gedacht.”

O ja, vermeldenswaardig is dan weer dat in het kader van de diversiteit de Vlaamse administratie moet mikken op 10% allochtonen. Daar staat dan wel tegenover dat die administratie fors moet krimpen. Ook wordt de definitie uitgebreid. Naar ik vernam zullen alle mensen met een Franstalig klinkende familienaam zoals Bourgeois van vreemde origine beschouwd worden. Dan heeft Vlaanderen gelijk een allochtone minister-president. 


3 opmerkingen:

Miguel zei

Ik zou toch eens graag weten wat de definitie is van "de hoge inkomens". Ik vrees dat ik tot die categorie behoor, al heb ik geen strijkhulp Als dat zo is, dan heb ik toch goed nieuws. We zijn met heel veel, en we zorgen ervoor dat de laagste inkomens zo goed als geen belastingen dienen te betalen, en toch van vele voordelen genieten, zoals kindergeld, fietspaden, binnenkort misschien zelfs een overkapte ring, en nog vele andere. Recent werd ik na 23 jaar ontslagen. Natuurlijk kreeg ik een riante ontslagpremie, liefst 24 maal mijn extreem hoog maandinkomen. Berekend op het totaalbedrag (Inclusief patronale bijdrage) ,ging daarvan 36% naar de sociale zekerheid, 27% naar de belastingen en de resterende 37% was voor mij. Van het bruto belastbaar bedrag ging dus 42% naar de belastingen. Daarmee ken je dan ook mijn gemiddelde belastingsaanslagvoet van het jaar daarvoor. Maar ja, jaloezie is van alle tijden. Voor velen zal het pas volstaan als een hoger inkomen zo belast wordt dat er netto maar evenveel overblijft als van hun eigen inkomen.

Erwin zei

Maar na 23 jaar heb je een goed c.v.!

wilfried zei

Miguel, ik ben vertrokken van de vraag of ‘wat wat we zelf doen beter is’. Daarom heb ik in dit stukje enkele pijnpunten die voor de verkiezingen onderwerp van discussie waren bekeken. Waaronder het systeem van dienstencheques die veel openbaar geld kosten. In die discussies werd geopperd om het systeem niet af te schaffen maar wel om de fiscale aftrekbaarheid voor ‘hoge inkomens’ te herbekijken. Zonder dat daar bedragen werden opgeplakt. Daarop is onder meer als repliek gekomen dat vele mensen dan terug zouden overgaan tot het in het zwart aannemen van werkkrachten. Dat verzin ik niet ter plekke.

Waar mijn broek echt van afzakt, is dat een man als Noël Slangen, die door een rechter gekapitteld werd een gebrek aan normbesef te hebben, in ‘pole position’ lag om voor Open VLD minister te worden. Jaloers? Neen, dit botst met mijn rechtvaardigheidsgevoelen.