Een regelmatige cafébezoeker kent het fenomeen: muzikaal behang op de achtergrond. Inspiratieloze afspeellijstjes, Spotify-terreur, muziek gedegradeerd tot geluid dat pijnlijke stiltes moet vermijden, meer niet.
Nee, dan vroeger. Toen er nog pianolas in de cafés stonden. Automatisch spelende piano's waren dat, een soort jukebox in de vorm van een zelf spelend instrument. De muziek op zo'n instrument was opgeslagen in de vorm van verwisselbare papierrollen met gaatjes, volgens hetzelfde principe als de boeken van een draaiorgel. Er moet tot in de jaren 1950 een fabriek van dat soort muziekrollen gevestigd zijn geweest aan de Hogeweg in Borgerhout.
Hogeweg nummer 37 om precies te zijn, aan de linkerkant van de foto was dat gesitueerd. Nu verdwenen, net als pianolas in de rest van de wereld.
'Symphonia' heette het fabriekje. Hierboven is een deel van het te leveren repertoire te zien: De Grootste Show Op Aarde (een mars), Moulin Rouge (een foxtrot), M'n Schat Komt Naar Huis (een wals) en Ma Zei Pa Zei (een One Step). Het soort van repertoire dat er om schreeuwt om een dansje te wagen, dat spreekt.
Dit repertoire werd overigens geëxporteerd richting een café-zonder-naam in Gent, adres Wondelgemstraat 51. Ik heb het adres voor u gecheckt. Er zijn nu doopsuikers en pralines te verkrijgen.
PS. Overigens wenst Symphonia de koper op de factuur ook een Gelukkig Nieuwjaar toe. Bij deze wens ik voor u hetzelfde: een gezond en gelukkig 2016!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten