Publicitair doet Borgerhout goede zaken de laatste dagen, want we zijn niet uit het nieuws te slaan (veel gehoorde klacht: als er positieve dingen gebeuren in Borgerhout is er in velden of wegen geen journalist te zien, en bij zoiets als zondag lopen ze je onder de voet. En die klacht is gegrond, want zo werken die dingen nu eenmaal. Daar ga ik dan verder ook niet over zagen).Het is altijd zo geweest trouwens. Er werd hier al lustig gemoord toen er nog geen Marokkaan te bespeuren was, op baby's zelfs, en kinderen en weduwen: voor dat soort dingen hebben we geen vreemdelingen nodig. En dat kwam toen ook allemaal in de krant. Gelukkig maar.
Plaatje uit De Morgen van afgelopen maandag.
Instant update: het onveiligheidsgevoel in Borgerhout vandaag in De Standaard, "Zelf heb ik nog nooit zoiets voor gehad, maar..."
Update 2: Groen wil meer blauw op straat. Uiteindelijk is alles politiek.
4 opmerkingen:
Ik houd niet van het woord "onveiligheidsgevoel". Het verdoezelt en banaliseert in zekere zin het echte probleem en dat is "onveiligheid" en dat is geen gevoel, maar een feit. Je mag niet overdrijven, maar dat het waanzinnig is toegenomen, in de laatste 15 jaar dat kan geen eerlijk mens ontkennen.
Er is een verschil tussen het onveiligheidsGEVOEL en de feitelijke cijfers. Voor mezelf heb ik het idee dat het de afgelopen 10 jaar (hier in Borgerhout) alleen maar beter is geworden. Het artikeltje in DS waar ik naar verwijs spreekt overigens boekdelen: Titel: Het onveiligheidsgevoel bij bejaarden in Borgerhout. Onderwerp: overvallen op bejaarden in Antwerpen (!) en in 't algemeen (!!). Cijfers: niet voorhanden. Conclusie: eigenlijk heeft geen van de ondervraagden al iets serieus meegemaakt (wel van horen zeggen).
Angst wordt gevoed. Zie Filip Dewinter in de GVA vandaag: "In Vlaanderen plegen de niet-Europese vreemdelingen elf keer zoveel criminele feiten als de Belgen."
Ik kan alleen maar hopen dat je gelijk hebt. Maar mijn eigen grootmoeder is 1. bedreigd met een mes 2. enkele jaren later van de trap geduwd en beroofd van haar handtas. En ik ken spijtig genoeg nog meerdere andere mensen die gelijkaardige zaken hebben meegemaakt . Ik woon zelf wel niet in Borgerhout (maar op LO) en in de 4 jaar dat ik hier woon zijn er 15 (jawel 15 !!) pogingen tot inbraak geweest in ons flatgebouw. Als er aan de ene zijde zielige politieke figuren zijn die de criminalieitscijfers minimaliseren voor hun eigen politieke gewin, mag het niet verwonderen dat er aan de andere zijde zijn die ze extra in de verf zetten.
Ik wil best wel eens een wedstrijdje straffe-verhalen-uit-Borgerhout met je houden hoor :)
Een reactie posten