Toen ik enkele dagen terug door het Te Boelaarpark
wandelde, kwam ik voorbij het vijvertje met fontein. Spelende kinderen zochten verkoeling
in het water. De vijver lag voor het kasteel dat echter roemloos werd
afgebroken. Dat kon je al eerder lezen hier.
Ik weet niet of de vijver deel van het landgoed was. Of dat de Borgerhoutse
bestuurders van toentertijd vonden dat het chique stond in hun nieuw aangeworven
park. Wie het weet mag het nu zeggen.
Wat het ook moge wezen, ik moest plots aan het mooie
traditionele Franse lied “A la claire fontaine” denken:
A la claire fontaine
M'en allant promener
J'ai trouvé l' eau si belle
Que je m'y suis baigné
M'en allant promener
J'ai trouvé l' eau si belle
Que je m'y suis baigné
De gedachten voerden mij naar een ver verleden.
Herinneringen die bij het ouder worden aan waarde winnen.
Il y a longtemps que je t'aime
Jamais je ne t'oublierai.
Titel: lied
Geen opmerkingen:
Een reactie posten