Morituri te salutant

Het is bon ton om af en toe al eens een Latijnse spreuk doorheen je discours te draaien. Maar deze uitspraak die aan de gladiatoren uit het oude Rome wordt toegeschreven, is hier op zijn plaats. Want ik wil het hier even hebben over de bomen van de Gitschotelei. Vrij vertaald betekent de uitspraak: “zij die gaan sterven groeten u.” En dat is het lot dat de bomen van deze straat beschoren is. Dat is geen geheim want het werd hier al eens verteld.

De reden waarvoor deze bomen tegen de vlakte gaan is de heraanleg van de straat. Net voor de vakantie hing daar een aanvraag voor stedenbouwkundige vergunning uit.  Fietspad en bomenrij worden voor de veiligheid van de fietsers omgewisseld. En bovendien zijn een aantal bomen ziek. Twee argumenten waar je ogenschijnlijk niet echt tegen in kunt gaan. Maar het blijft een wrang gevoelen dat 90 bomen die amper 40 jaar oud zijn gekapt moeten worden.  Groendeskundige Piet Gillard gaf mij elementen van het antwoord: “Bomen met grote kruinen passen niet in ons straatbeeld. Bewoners gaan klagen over vallende bladeren en de groendiensten snoeien de bomen tot ze een karikatuur van zichzelf worden. Die bomen worden kapot gesnoeid.” Zijn kompaan Juul Slembroeck voegde er aan toe: “Bomen behoren tot de natuur. In een stad staat dat onderaan de hiërarchische ladder. Daardoor worden bomen dan ook vaak als storend ervaren en worden zij met gemak omgehakt.”

Het zette mij aan denken. Dieren hebben mettertijd rechten gekregen. Moeten wij onze omgang met bomen ook niet gaan herzien? Zijn bomen dan voorwerpen die als ze in de weg staan eenvoudigweg kunnen verwijderd worden? Of zijn ze net dat tikkeltje meer? Misschien is dit wel een thema voor een ecologische partij!