60

Met uw permissie zou ik nu even de ‘familiaire’ toer op willen. En vandaag het spotlicht laten schijnen op een verdienstelijke Borgerhoutenaar.

Geboren en getogen in Deurne, weliswaar een steenworp over de toen nog gemeente grens. Maar zijn lagere school liep hij in de parkschool en later zat hij op de schoolbanken in het TIB. Hij vond zijn vrouw ook al weer in Borgerhout. En enkele jaren na zijn huwelijk ging hij zelfs in hartje Borgerhout wonen. In een periode dat de middenklasse ‘en masse’ verhuisde. Daarover getuigt hij nu nog: “Ik geraakte amper aan ons nieuwe huis. De straten waren van gevel tot gevel ingenomen door mensen die weg trokken. Hun hebben en houden op bakfietsen geladen.”

Al die jaren heeft hij zich ingezet om het afbrokkelende sociale leven terug te herstellen. Met vrouw en later ook met zijn kinderen. Burenkuren, Lentepoets, Muziek in de Wijk, den Apropoo,...  hij was bij de initiatiefnemers en trekkers. Dat Bar Leon maar een van zijn betere  flesjes ontkurkt straks… En dan nog vond hij de tijd om zijn eigen huis enkele keren te verbouwen, de huizen van de kinderen grondig te vertimmeren en te gaan helpen bij familie en vrienden. Want hij is ook nog eens begenadigd met gouden handen.

Als Borgerhout nu is wat het is, dan is dat dank zij de inzet van vele mensen. Maar Hugo Defillet heeft daar meer dan zijn verdienste aan. Proficiat, broer, nog vele jaren. En bedankt voor alles. Mijn 100ste bijdrage op deze blog is voor jou.