De lente was koud: weinig zon en temperaturen die naar
mijn aanvoelen 30 graden onder het gemiddelde lagen. Geen weer om een vlinder door te jagen. En vlinders hebben het al moeilijk. Er fladderen steeds minder van deze beestjes rond. Daar zijn verschillende redenen voor: verandering van het klimaat, gebruik van
pesticiden, minder bloemen en planten,… Om een voorbeeld te geven: brandnetels
worden zowat overal weg gedaan. Want dat
is toch maar een irritant onkruid. Net
die brandnetel herbergt rupsen van vele vlinders. De atalanta, dagpauwoog, kleine vos, gehakkelde aurelia, enkele uiltjes en het landkaartje brengen hun rupsenbestaan op brandnetels door, en enkel en alleen daar.
Maar wie aandachtig observeerde zag wellicht dat in Borgerhout meer vlinders vlogen dan in andere lentes. Meer bepaald het koolwitje. Dat was niet toevallig want in de school De Zevensprong hadden de verschillende klassen een vlinderbak. Dat is een bak waarin vlindereieren worden gelegd. Wat later komen de rupsen uit die zich volvreten met koolbladeren. Na een tijdje verpoppen die rupsen dan tot vlinders. Die dan in vrijheid worden gesteld. Wat wij vroeger rondom ons zagen, moet nu geënsceneerd worden. Maar dat maakte het plezier van de kinderen er niet minder om. Juffrouw Liesbeth Kooyman van het klasje 2 C, je weet wel, de juf die Jokke Defillet uitnodigde om een demo van circustechnieken te geven, vertelt hoe gefascineerd de kinderen de rupsen zagen verpoppen: “Met grote ogen keken ze als uit die pop een heuse vlinder kroop. Die vlinders werden uiteraard vrijgelaten.” En daarom waren er dit voorjaar zoveel vlinders in Borgerhout.
Met de laatste vlinder vlogen ook de scholiertjes van 2 C uit, de zomer tegemoet.
Maar wie aandachtig observeerde zag wellicht dat in Borgerhout meer vlinders vlogen dan in andere lentes. Meer bepaald het koolwitje. Dat was niet toevallig want in de school De Zevensprong hadden de verschillende klassen een vlinderbak. Dat is een bak waarin vlindereieren worden gelegd. Wat later komen de rupsen uit die zich volvreten met koolbladeren. Na een tijdje verpoppen die rupsen dan tot vlinders. Die dan in vrijheid worden gesteld. Wat wij vroeger rondom ons zagen, moet nu geënsceneerd worden. Maar dat maakte het plezier van de kinderen er niet minder om. Juffrouw Liesbeth Kooyman van het klasje 2 C, je weet wel, de juf die Jokke Defillet uitnodigde om een demo van circustechnieken te geven, vertelt hoe gefascineerd de kinderen de rupsen zagen verpoppen: “Met grote ogen keken ze als uit die pop een heuse vlinder kroop. Die vlinders werden uiteraard vrijgelaten.” En daarom waren er dit voorjaar zoveel vlinders in Borgerhout.
Met de laatste vlinder vlogen ook de scholiertjes van 2 C uit, de zomer tegemoet.
Foto's: Liesbeth Kooyman
Titel = lied van Boudewijn De Groot
Geen opmerkingen:
Een reactie posten