In Te
Boelaarpark brak de top van een grote beuk af. Politie en brandweer kwamen ter
plaatse en zaagden onmiddellijk nog enkele andere bomen rondom af. Eerder in de
vakantie was er een tak van een boom gevallen, op een afdakje van de school. De
boom is op de stronk na, geliquideerd.
Ik moest
terugdenken aan de workshop van de organisatie Timotheus die ik in de vakantie
volgde: “Ons weer verbinden met het levensweb.” Deze workshop was gebaseerd op
het boek “Terugkeer naar het leven” van de Amerikaanse Joanna Macy. Bedoeling was gevoelens van onmacht voor de teleurgang van leven en natuur om te buigen
tot creatieve inzet. Op een zaterdagochtend stond ik met een aantal mensen van
uiteenlopende leeftijd in een oud klooster in het Pajottenland. De eerste
sessie was het achterliggend bos op een andere manier te ervaren. De helft van
de deelnemers kreeg een blinddoek en werd geleid door de andere helft. Ik lette
inderdaad meer op geluiden en geuren. En ik voelde het bos ook als mijn begeleider
even onachtzaam mij door netels liet stappen. Cursusleidster Heleen ter Ellen
vertelde dan dat als we onze pijn voor de wereld ontkennen, we ook onze kracht
tot heling ondermijnen. En gaf als opdracht om in de natuur iets te zoeken dat
symbool kan staan voor het verdriet. Dat leidde naar de volgende sessie waarbij
Ter Ellen een andere kijk op ecologie gaf: “Diepe ecologie beschouwt de aarde
als een levend systeem waarbij alles verbonden is en van elkaar afhankelijk is.
Wat niet hetzelfde is als ecologische problemen oplossen in het voordeel van de
mens”.
Vooral aan
dat laatste moest ik denken toen ik zag hoe uit preventieve veiligheidsmaatregelen
de brandweer met een kettingzaag doorheen de kruinen van de bomen manoeuvreerde.
Titel =
boek van Joanna Macy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten