Einde en nieuw begin

De gevallen beuk in het Te Boelaarpark is alsnog gastheer van een zwam. Ik ben geen kenner en kan bijgevolg niet zomaar vlotjesweg vertellen of een zwam al dan niet een elfenbankje dan wel een tonderzwam is. Maar hier ben ik haast zeker dat het de reuzenzwam is. Want infectie door deze zwam was uiteindelijk ook de reden om de boom tegen de vlakte te leggen.

De reuzenzwam manifesteert zich op zieke of verzwakte beuken. Deze infectie tast het wortelfundament en de stabiliteit van de boom aan. De strijd tussen boom en zwam kan jaren duren, maar eindigt vaak in het nadeel van de boom. De beuk valt of wordt zoals hier gebeurd is, omgelegd. De zwam zal nog een aantal jaren op de restanten van de boom teren.

Wat dan ook, het oogt eigenlijk wel erg fraai. Maar het draagt ook iets van verderf en verval in zich. Misschien is dat wel de essentie van de herfst. Die voor ons stedelingen vooral in een park zichtbaar wordt. Het prikkelde mij tot het schrijven van volgende poëtische impressie. Al bij al wel passend op een dag als Allerzielen.

Einde en nieuw begin.

De herfstzon dooft langzaam uit,

prooi van kilte die tot winter leidt.

Aan bomen verrot ’t overrijp fruit,

de bloesem van de lente ten spijt.

Het land verstomt in grijs en leeg,

het geloof in de oogst verbroken.

Maar waar het oude leven zeeg

is ’t nieuwe leven reeds ontloken.