Tout va très bien, Madame la Marquise

Die ochtend in mijn krant: “Ondanks lichte daling fijn stof en NO2 (=stikstofdioxide) halen we Europese norm niet.” Het was de conclusie van een onderzoek dat de Vlaamse onderzoeksorganisatie VITO in 2012 in Vlaanderen uitvoerde. Wie die VITO is kunnen we snel vinden op hun eigen webstek: “een onderzoeksorganisatie die innoverende technologische oplossingen verschaft en wetenschappelijk onderbouwde adviezen en ondersteuning geeft om duurzame ontwikkeling te stimuleren en het economisch en maatschappelijk weefsel in Vlaanderen te versterken.” 

Bon, dat weten we dan weer. Terug naar de krant: “Binnen Vlaanderen blijft Antwerpen het grootste zorgenkindje. De hoge achtergrondconcentraties van vervuilende stoffen worden vooral beïnvloed door de combinatie van intensief wegverkeer, industriële activiteit en hoge bevolkingsdichtheid. In de omgeving van de meetposten van Luchtbal en Borgerhout is dat frappant. In Borgerhout vinden we nog steeds hoge concentraties aan NO2 terug." Voor wie nog niet goed wakker zou zijn of te gehaast zijn krant zou lezen, vat de redacteur op het einde het artikel samen in één enkele zin:  "Borgerhout en Luchtbal hebben de grootste concentraties fijn stof en NO2."

Dan vraag ik mij toch wel af waarom die infoborden aan het ecohuis, die weergeven hoeveel ozon, fijn stof, NO2 en zwaveldioxide er in de lucht hangt, telkens weer heel goede waarden aangeven. Gaande van 1 tot 2, uitzonderlijk 3, op een schaal van 1 tot 10 waarbij 1 optimaal is en 10 barslecht. Een mens hoest zich de longen uit het lijf van het fijn stof terwijl die ondertussen wegteren door de zwaveldioxide. Maar volgens het infosysteem van het ecohuis is er niet echt een 'vuiltje aan de lucht'. Wat een geruststellende gedachte. Tout va très bien, Madame la Marquise, tout va très bien, tout va très bien.

Titel = lied