Ik en mijn broer

Borgerhout is zóóó groot dat we regelmatig nog niet op deze blog vermelde straten ontdekken. Zoals de Gebroeders Blommestraat in extra muros. Een vrij lange straat, zodat de bestuurders indertijd niet goed wisten of ze dit als één straat moesten aanhouden of dat ze de straat moesten opsplitsen.  Uiteindelijk is het één straat geworden vernoemd naar twee mensen. De gebroeders Blomme. Wie niet onmiddellijk weet wie dat waren kan even kijken op het spiekbriefje dat aan de Sint-Willibrorduskerk hangt. Maar elke Borgerhoutenaar met stamboek weet dat het ontwerp van het Borgerhoutse districtshuis uit de kokosnoten van dit broederpaar kwam gerold.

En voor wie zonet arriveerde in het district - tegenwoordig blijkt er in ons land nogal wat instroom vanuit Oost-Afrika te zijn - een beschrijving, zo van Odis (een databank over intermediare structuren in Europa, 19^de – 20^ste eeuw) geplukt: “De broers Leonard (1840-1918) en Hendrik (1845-1923) Blomme kunnen worden gezien als belangrijke vertegenwoordigers van de stijl van de Vlaamse neorenaissance in Antwerpen. Beiden werden opgeleid aan de Antwerpse academie en ze gaven er als docenten hun kunde ook door aan de volgende generatie. Zij realiseerden enkele belangrijke gebouwen in Vlaamse neorenaissance, bijvoorbeeld het gemeentehuis van Borgerhout (1886). Ook hun neogotische Sint-Willibrorduskerk (1885-91) is een opvallende realisatie.” 

In het licht van de herdenking van het begin van de 1^ste wereldoorlog nog dit. Hendrik tekende ook de plannen van het neobarokke Grand Hôtel Weber. Dat was een imposant gebouw uit de Belle Epoque op de hoek De Keyserlei - Frankrijklei en neergepoot met Duits kapitaal. Want de Duitse kolonie in het vooroorlogse Antwerpen was aanzienlijk. De oorlog betekende het einde van die aanwezigheid. Het gebouw zelf werd ergens in de jaren 60-70 van vorige eeuw gesloopt en in de plaats kwam de verschrikkelijk oerlelijke Antwerp Tower. Dat ze dat gedrocht eens afbreken. 

Titel = naar het lied van Dirk Van Esbroeck