25 jaar geleden vertrok ik samen met mijn vrouw Christel naar Rwanda waar wij als ontwikkelingswerkers aan de slag gingen. Wij troffen een paradijselijk landje aan dat toentertijd meer geld besteedde aan onderwijs dan aan defensie. Onze 2 kinderen, Merel en Linde, werden er geboren. Maar het paradijs bleek eerder een vulkaan te zijn. Een inval van Rwandese bannelingen uit Oeganda luidde een oorlog in die uitmondde in een genocide waarbij duizenden mensen afgeslacht werden. Wij moesten hals over het kop het land verlaten. 20 jaar na onze vlucht keren we terug, we willen onze dochters hun geboorteland tonen. Gaan kijken naar de huizen in Kigali en Gisenyi waar we gewoond hebben. Zelf hoop ik ook nog oude bekenden te ontmoeten. Het zal bijgevolg geen vrijblijvende vakantie-uitstap worden.
Een moeizame start in het leven
In Kigali ontmoeten we Sibomana en Ugiyekera, de kinderen van onze huishoudster Jeanne Mukakimenyi. Ze kwamen vroeger regelmatig mee met hun moeder om met Merel en Linde te spelen. Ugiyekera werd met haar koosnaampje Cibili genoemd, een afgeleide van Nyiramacibili, de bijnaam van Diane Fossey die onderzoek deed naar de gorilla’s. Jeanne vond namelijk dat haar dochtertje bij de geboorte op een aapje leek, vandaar. Toen de genocide uitbrak waren wij net toevallig in de hoofdstad. We hebben elkaar dan ook niet meer gezien. Nieuws over hen kwam slechts met mondjesmaat tot bij ons. We hebben daarom een hele avond bij gepraat. Hun verhaal is schrijnend. Bij het uitbreken van de moordpartijen waren Sibomana en Cibili 7 en 5 jaar oud. Hun moeder had zich met haar kinderen verscholen in ons huis in Gisenyi omdat ze hoopte daar veilig te zijn. Maar enkele dagen later werd heel de inboedel geplunderd. Jeanne werd meegesleurd in een slaapkamer en door de plunderaars verkracht. Later heeft zij werk gevonden bij Medecins sans frontières. In 2001 is zij echter overleden. De toen 12 jarige Cibili heeft in het ziekenhuis bij haar gewaakt. MSF heeft nog geprobeerd de kinderen naar België te brengen maar kreeg van de autoriteiten geen toelating. Ze kwamen bijgevolg in een weeshuis terecht.
Elke dag is een gevecht om te overleven
Als Sibomana oud genoeg was, heeft hij contact gezocht met ons. Het was in 2008 en hij vroeg ons of wij hen konden helpen. We hebben toen geld gezonden voor een taxibrommer. Daar heeft hij een aantal jaren mee rondgetoerd, tot hij een andere brommer moest kopen ter vervanging. Die nieuwe brommer gaf zoveel problemen zodat hij die dan uiteindelijk verkocht heeft en hij begonnen is met een opnamestudio voor cd’s en cassettes. Dat brengt voor hem net voldoende op om te overleven. Hij maakt ook programma’s voor een plaatselijke radio. Maar dat is tegen een vergoeding die amper voldoet om ‘het zout op zijn patatten’ te verdienen. Hij is geen ‘volwaardig’ journalist en zal dus nooit een echt loon ontvangen voor zijn redactioneel werk. Blijkbaar rest er nooit iets voor zijn zusje. Cibili die een verstandige meid is, heeft van de staat een beurs gekregen om aan de universiteit te studeren. De beurs is echter minimaal en zij moet elke dag scharrelen om rond te komen. Ze eet maar 1 keer per dag en gaat nooit weg. “Studeren en bidden.” zegt zij als ik haar vraag wat zij dan allemaal doet.
Maak de droom mee waar
Wij hebben ons geëngageerd om Cibili tijdens haar studie een maandelijkse som te geven om de dagelijkse kosten te verlichten. En we willen ook Sibomana helpen om zijn droom een echte journalist te worden waar te maken. We willen de studiekosten en het geld voor boeken en didactisch materiaal betalen tot het einde van zijn studie. Die kosten lopen best hoog op. Studeren in Rwanda is, als je geen beurs van de staat krijgt, enkel weggelegd voor gegoede families. Wij doen dan ook beroep op de lezers van de Krugerplein & Peperbusblog om in deze kersttijd hun steentje bij te dragen. Misschien is er nog wat ruimte over om nog een klein geschenkje onder de kerstboom te leggen. Een geschenkje voor iemand die je niet echt kent. Maar voor wie jouw cadeautje een wereld van verschil maakt. Wie wil kan een bijdrage storten op rekening BE41 7895 1278 0010 met vermelding ‘Rwanda’. Wij zorgen ervoor dat het geld bij Sibomana komt. Als hij afstudeert vragen wij een exclusief artikel voor de lezers van deze blog. Dank hiervoor.
Foto: (vlnr) Sibomana en zijn zusje Cibili
Geen opmerkingen:
Een reactie posten