Een brommertje in het Te Boelaerpark. Het wordt aaneengehouden
met plakband en spuug. We zeiden het hier al eerder, het verschil tussen kunst
en sluikstort is in het creatieve broeinest dat Borgerhout bij wijlen is niet altijd
even duidelijk. Ook dit stilleven zou een artistieke interpretatie kunnen zijn van
de strijd tussen techniek en natuur. Het brommertje geeft zich niet gewonnen,
daar getuigen de meters plakband van. Maar een beetje doordenkende geest beseft
dat techniek ooit eens tekort zal schieten. Je kan niet eenmaal eindeloos
blijven produceren en roofbouw plegen op de natuur.
Dat is eigenlijk de samenvatting in drie lijnen van het ‘WTK-complex
of bestel’ van Max Wildiers, een Vlaams
kapucijn, filosoof en theoloog. Hij was één van de grootste Vlaamse filosofen
van de 20e eeuw. In zijn theorie poneert Pater Wildiers
dat de elementen ‘wetenschap’, ‘techniek’ en ‘kapitaal’ streven naar maximalisatie,
elk element heeft zijn eigen dynamiek, kent een eigen autonome groei maar
onderling stimuleren ze elkaar. Het WTK-bestel heeft bijgevolg een tendens tot
oneindige uitbreiding, de aarde daarentegen is eindigend: denk aan
grondstoffen, energie, ruimte, draagkracht. En het is die botsing die hier zo treffend is
uitgebeeld. Door een kunstwerk of een sluikstort, wie zal het zeggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten