Met de poëtische titel Het Plein der Zuchten
berichtte de Gva gisteren over de geplande heraanleg van het Moorkensplein en de
eveneens geplande aanleg van een Moorkenspark. De titel verraadt een Venetiaanse voorliefde voor drama. Terwijl het hier gewoon om verkiezingskoorts gaat
natuurlijk.
Ik moet eerlijkheidshalve bekennen dat ik de
discussie niet van nabij volg en de draad inmiddels kwijt ben. Na een half oog
op het artikel geworpen te hebben voorspel ik dat er straks na de verkiezingen
een draak van een compromis gesloten zal worden waar niemand blij van wordt.
.
Beste zin uit het hele stuk komt van de
pro-parkers: "Zij wijzen erop dat eind jaren zeventig op het Krugerplein ook een
drastische ingreep is gebeurd en dat de omwonenden het plein vandaag een grote
meerwaarde voor de buurt vinden." En zo is het maar net.
1 opmerking:
Hoe dichter de heraanleg van het Moorkensplein bij de verkiezingen komt hoe schrijnender de stellingenoorlog. De politici zouden in plaats van in hun loopgraven te duiken, beter wat grensoverschrijdend leren denken. Er vandaag nog vanuit gaan dat je met de auto altijd en overal moet kunnen komen, behoort tot een naïef ‘realisme’. Doch, er vandaag vanuit gaan dat de fiets de absolute toekomst voor de leefbaarheid van de stad is, behoort dan weer tot een naïef ‘idealisme’. En iedereen weet dat ‘ismen’ nooit veel goeds betekenen. De politieke nestors en benjamins zouden beter wat afstand nemen van hun enge verkiezingstellingen en doen wat de politiek zou moeten doen: In plaats van zich blind in te graven in exclusieve electorale domeinen zoals economie, ecologie of het maatschappelijk belang, zouden ze beter op zoek gaan naar het algemeen belang. Iets wat je van een politicus toch zou mogen verwachten. Geen sexy, hype gedachte, maar Borgerhout kan er alleen maar wel bij varen.
Hans Gooris
Een reactie posten