Het stond die morgen op bladzijde 7 van mijn krant. Een
artikel over een nieuw klimaatrapport van de Verenigde Naties. Na 2 volle bladzijden over de miskraam van
de vrouw van een bekend wielrenner. En ook nog eens 2 pagina’s over allerlei ongevallen.
Het een al wat erger dan het andere. En na een groot artikel over de “war on
drugs”. Dat laatste stond zelfs op de voorpagina. Kwestie om de belangrijkste zaken des leven voorop
te stellen. "Hoofdzaken van bijzaken onderscheiden" heet dat.
In het rapport staat dat de opwarming van de aarde
dramatischer gevolgen zal hebben dan tot nu toe werd aangenomen. Grote
overstromingen in de nabije toekomst en een stijging van een halve tot één
meter van de zeespiegel tegen het einde van deze eeuw. Dat alle
migranten uit de Rif best maar een pied-à-terre aanhouden in de bergen
aldaar. Dat gaat ooit nog eens
onbetaalbaar worden. Zoals de
appartementen rondom het Krugerpark vroeger naar je hoofd werden gegooid en nu
de prijs van een Brasschaatse villa evenaren. Maar dan in het kwadraat.
Daaraan moest ik denken toen ik doorheen de Duivelshofstraat liep.
Daar groeit warempel een bananenstruik.
Titel = laatste lied dat het orkest op de Titanic speelde voor het onzinkbaar gewaande schip in de golven verdween.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten