Ik ga me nog eens vrolijk maken over straatnaambordjes. "Niks beter te doen Hans?". Nee, eigenlijk niet. En moet daar trouwens een reden voor zijn? Een allesomvattend grondbeginsel?
In het verleden hadden we het hier over gênante spelfouten. Of inconsequenties. Deze morgen wil ik het eerder hebben over de onnavolgbare denkwijze van straatnaambordjeshangers.
Op de hoek van de Statielei en de Donkere Poort is er een genieuze constructie bedacht om het straatnaambordje een beetje parallel te doen laten lopen met de straat. Chapeau! Daar heeft iemand over nagedacht. En er naar gehandeld. Niet dat ik het 'waarom' begrijp, maar toch.
Honderd meter verder, in de Jan De Laetstraat, bleek het bordje eigenlijk een beetje te lang voor het stukje beschikbare gevel. Daar hield het esthetische denken op. Klop: en het zat erop. 'I did it my way', Frank Sinatra zong het al.
Mooi is dat. Die kleine lelijke dingen. Een allesomvattend grondbeginsel, voor wie het wil zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten