“Een universeel boek over de schoonheid van een land, over boeiende mensen maar vaak ook met een duister kantje.“
Enige tijd terug gleed een uitnodiging in onze bus: “KLAXON is een
ééndaags stripfestival in ’t Werkhuys in Borgerhout waar strip en kunst
elkaar ontmoeten. Het festival, georganiseerd door Bries space, een
tentoonstellingsruimte en uitgeverij in Borgerhout, dompelt je onder in
de wondere wereld van vernieuwende strips en grafisch drukwerk van
gevestigde en aanstormende namen.” Eén van die namen trok onmiddellijk
mijn aandacht: Jeroen Janssen. Ik werd terug in de tijd gekatapulteerd,
de jaren 1989-1994, toen ik als jonge ontwikkelingswerker naar Rwanda
trok. Daar leerde ik Jeroen Janssen kennen. Hij was tekenleraar in de
Ecole d’Art in Nyundo. Tot plots de poorten van de hel werden
opengegooid en we beiden halsoverkop het land moesten ontvluchten toen
een volkerenmoord uitbrak. Janssen is in de jaren daarna het potlood
blijven hanteren en ondertussen zijn er van zijn tekentafel een aantal
strips gerold. Hij komt nu naar Borgerhout afgezakt om over zijn laatste
werk ‘Abadaringi’ te praten. Wij zochten hem echter op voor een
gesprek voor GvD.
“Jaren geleden maakte ik traditionele strips voor volwassenen. Met
mijn vorig boek over het polderdorp Doel ben ik een nieuwe richting
uitgegaan en ben ik de weg van de stripjournalistiek ingeslagen, zeg
maar een genre dat zich situeert zich tussen geschreven en gefilmde
reportages. Voor Doel ben ik dagen lang naar dit bedreigde dorpje
getrokken. Ik heb er gewandeld en rond gekeken en met de mensen gepraat
die er nog woonden. Dat heb ik vastgelegd in tekeningen. Ik hou nu
eenmaal om op locatie te tekenen. Voor het boek Abadaringi heb ik in
Vlaanderen aan de Dender, in Frankrijk aan de Loire, maar vooral in
Rwanda, aan de oevers van de Grote Meren gezeten.”
“De titel ‘Abadaringi’ verwijst naar de lokale benaming voor de
leerlingen van de Ecole d’Art. Vandaag zijn ze leraar, ambtenaar, kok of
kunstenaar maar allemaal delen ze een verleden aan de school van
Nyundo. Die mensen, vaak oud-leerlingen van mij, spelen de hoofdrol in
dit boek. Ik heb met hen gepraat en naar hen geluisterd. Ik heb ook
andere mensen ontmoet, de Broeders die de school bestuurden of
oud-collega’s. Wanneer je beter naar de mensen gaat luisteren en je
openstelt voor hun verhaal, ga je dingen ook beter begrijpen. En inzien
dat de waarheid altijd meer dan één kant heeft. Niet eenvoudig in een
land als Rwanda waar desinformatie, racisme en extremisme tot het drama
van de genocide heeft geleid. Vandaag meer dan ooit bedreigen die
gevaren ook onze westerse maatschappij.”
Abadaringi is een universeel boek over de schoonheid van een land,
over boeiende mensen maar vaak ook met een duister kantje. Het is
stripjournalistiek, Janssen tekent de landschappen en de decors die hij
tegenkomt, in kleur en zwart-wit, en maakt portretten van de mensen met
wie hij praat. Daarnaast brengt hij ook zijn eigen verhaal, in
handgeschreven notities. Dat van zoveel jaar geleden, maar ook dat van
zijn zoektocht naar zijn gesprekspartners. Af en toe aangevuld met een
foto. Abadaringi is verkrijgbaar in de boekhandels en de betere
stripzaken.
KLAXON stripfestival, ’t Werkhuys, Zegelstraat 13 Borgerhout. Zaterdag 23 april 12 tot 23 u.
(Gelezen in Gazet van Deurne)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten